Alhoewel de wereld van 1989 niet dezelfde is als de wereld van 2021, is het opvallend dat een aantal thema’s die toen werden besproken nog steeds actueel zijn. Zo is er de blijvende vraag rond de verhouding tussen gewest en gemeenschap. Opvallend is verder dat men in 1989 niet negatief stond tegenover de toenemende aanwezigheid van Europese en internationale instellingen en de toenemende invloed van het Engels. Men maakte zich wel al zorgen over de prijzen van het vastgoed, het toenemende verkeer en de stadsvlucht. Ook de taalwet verdient blijvende aandacht. Men rekende en rekent ook op de nodige assertiviteit bij de Vlaamse politieke vertegenwoordiging in Brussel.

In Reset beschrijft Mark Elchardus hoe Brussel verwaterd is tot een hoofdstedelijk gewest waar geen band tussen de inwoners meer aanwezig is die toelaat om van een (h)echte Brusselse gemeenschap te spreken. Hij definieeert er de toestand als hopeloos. Ondanks alle inspanningen van de hoofdstedelijke regering om werk te maken van een ‘Brusselse identiteit.

Wat historisch perspectief biedt het artikel hierna. Hoe het met de Vlamingen, en het gebruik van het Nederlands in Brussel was gesteld vlak na de eerste verkiezingen van de Brusselse regering, in 1989, kan u lezen in deze bijdrage van professor Jan Degadt.

‘Democratie is van en voor de mensen, waarbij elke stem telt en gelijk is, en de meerderheid beslist’ stelt Mark Elchardus in Reset, bij wijze van ‘besluit en aanmoediging’.

Een democratie wordt gevormd door vrije, gelijke burgers die zich verbonden voelen binnen eenzelfde natie. Geen vrijheid zonder grenzen, al was het maar omdat respect voor rechten en de mogelijkheid om ze uit te oefenen, de aanwezigheid veronderstelt van een kader waarbinnen ze kunnen gelden. En desnoods afgedwongen.

In april ll. werd het sobere monument dat de VVB en het Verbond VOS voor de op 17 mei 1915 terechtgestelde soldaat Henri Reyns hadden opgericht door een ongeval zwaar beschadigd.