Bij de recente gemeenteraadsverkiezingen haalde Xavier Trias, kandidaat namens Junts en enkele kleinere partijen, weerwraak: zijn kieslijst haalde de meeste verkozenen binnen. De lijst van Colau eindigde op de derde plaats, maar dat was niet bepaald naar haar zin. Omdat er maar een beperkt stemmenverschil was tussen haar partij Barcelona en Comu en de socialistische PSC die tweede
eindigde, vroeg Colau een hertelling van de stemmen, iets wat volgens de Spaanse kieswetgeving kan. Die hertelling bracht voor haar geen zoden aan de dijk: de hertelling bevestigde de eerder vastgestelde cijfers. De partij van Colau eindigde dus op de derde plaats, punt.

Het verhaal is daarmee echter niet af. Colau kreeg een aanval van acuut geheugenverlies en vergat “diplomatisch” dat ze vorige keer stemmen was gaan zoeken ter rechterzijde. Het politieke verhaal werd nu dat er een getalsmatige progressieve meerderheid was door het optellen van de verkozenen van de linkse partijen PSC, Barcelona en Comu en ERC, en dat de Barcelonezen dus hadden
gekozen voor een uitgesproken progressief bestuur. Dit dan uiteraard met voorbijgaan aan de verschillen tussen die partijen die er wel degelijk zijn. Ook de brandende drang om zelf de burgemeesterspost in handen te krijgen bij Jaume Collboni, kandidaat van de socialistische PSC, de Catalaanse onderaannemer van de Spaanse socialisten van Pedro Sanchez, werd daarbij even niet in aanmerking genomen. Hetzelfde geldt voor de streek die Colau vorige keer met ERC had uitgehaald. Ook in deze coalitie zag Colau zichzelf uiteraard in de burgemeesterszetel.

Haar laatste voorstel neemt stilaan de allures aan van een vaudeville: als het niet lukt om drie linkse partijen samen te brengen met haar als burgemeester, dan lukt het misschien wel als de PSC en ERC ook de burgemeester mogen leveren, moet ze gedacht hebben. Waarop ze het voorstel deed om met drie te besturen onder een afwisselend burgemeesterschap: elk van de drie partijen mag dan in de komende bestuursperiode een tijdje de burgemeester leveren. Beter nog een stukje van de tijd burgemeester, dan helemaal niet meer, leek de redenering.