De Spaanse verkiezingen van 23 juli zijn achter de rug en de resultaten werden geteld.
Grootste verliezers bleken de peilingen die zich verslikt hadden in het resultaat van Partido Popular (PP) en het neo-franquistische VOX.
De weddenschap van premier Sanchez, die een dam wilde opwerpen tegen extreemrechts is daarmee niet helemaal verloren maar de collaterale schade is wel groot.
PP won, maar minder dan verwacht, VOX verloor aanzienlijk, meer dan verwacht en het zijn, minstens in Catalonië, duidelijk de Spaanse socialisten (PSOE) die met het verschil gingen lopen.
De Catalaanse partijen die streven naar onafhankelijkheid gingen er allemaal op achteruit.
Wil hij een regering vormen, dan zal uittredend premier Sanchez nochtans met alle, en ook deze kleinere partijen tot een akkoord moeten komen. Waardoor het Junts van president Puigdemont misschien mogelijk aan de vooravond van een overwinning staat of minstens een doorslaggevende rol zal spelen in het al dan niet tot stand komen van een nieuwe Spaanse regering.
Een strakke kalender
In tegenstelling tot België, waar een regeringsvorming bijna ad vitam aeternam kan duren, omdat geen termijn staat op het samenstellen van een federale regering, tikt in Madrid wel degelijk de klok. In augustus worden de Cortes (het Spaanse parlement) opnieuw samengesteld, in september moet de regering goedgekeurd worden door de Cortes. Initiatief daartoe ligt bij de partij die het meeste stemmen behaalde, deze keer PP.
PP en VOX samen behaalden samen geen voldoende meerderheid om een regering te kunnen vormen. Andere (rechtse) partijen blijken niet bereid tot het verlenen van enige steun. Een coalitie PP en PSOE, andere mogelijke optie, werd nog niet zo lang geleden uitgeprobeerd maar getorpedeerd door premier Sanchez zelf. Dat lijkt, in wat fundamenteel een tweepartijenstelsel blijft met een kleine ruimte voor derde partijen, voorlopig weinig waarschijnlijk.
Lukt het niet voor PP, dan is het de beurt, begin september, aan de PSOE. Die binnen de 60 dagen met een resultaat dient te komen, zo niet wordt opnieuw gestemd – wat dan begin december 2023 zou gebeuren.
Regeren of opnieuw naar de stembus?
De Basken gaven alvast te kennen dat ze het risico op nieuwe verkiezingen liever niet zullen nemen. Zij zullen de investituur van premier Sanchez steunen.
Aan Catalaanse kant verleende het linkse ERC eerder gedoogsteun aan de Spaanse socialisten, wat de partij, die in ruil daarvoor niet veel binnenhaalde, overigens heel wat stemmen kostte. Met als resultaat dat Pedro Sanchez voor het overige helemaal aangewezen op een ‘Sí’ vanuit Waterloo, te verlenen door het Junts van president Puigdemont.
Wordt het dus toegeven aan het Catalaanse Junts of komen er nieuwe verkiezingen?
Wat zeker is, is dat het lijstje van president Puigdemont gevuld is met een reeks zeer concrete eisen, zoals amnestie en een nieuw referendum, thema’s die de PSOE tijdens de campagne zorgvuldig omzeild heeft. Zijn partij gaf al aan dat ze daar geen duimbreed zal op toegeven.
En ook het gerecht doet nog een duit in het zakje
Ondertussen vroeg, na VOX, nu ook het openbaar ministerie (de Fiscalía) op de dag na 23-J aan rechter LLarena om meteeneen nieuw aanhoudingsbevel tegen president Puigdemont en conseller Comín uit te vaardigen. Die verloren immers hun parlementaire onschendbaarheid per 5 juli 2023 en een cassatieberoep werkt niet schorsend. Volgens de advocaten van de Catalaanse president zitten de ballingen veilig, maar voorlopig enkel in ons land.
Clara Ponsatí, niet bedreigd omwille van de aard van de tenlasteleggingen, met een gevangenisstraf, gaf op 24 juli aan zich in Barcelona te bevinden waar de ‘bezettingsmacht’ (sic) haar kon arresteren en haar even snel weer vrijliet nadat ze niets te verklaren had.
Afwachten
Feit is dat de druk, langs alle kanten, verder wordt opgevoerd en dat het voorlopig afwachten wordt om te zien wie eerst begeeft en wie uiteindelijk aan het langste eind trekt.
De schaduw van ‘el caudillo’, dictator Franco is even afgewend maar ze hangt nog steeds over Spanje, waar PP en VOX lokaal wel stevig in het zadel zitten.
Wij bezorgen u, om het wachten wat meer draaglijk te maken, een vertaling van een tekst uit 1933 van Daniel Cardona, waarin het verschil wordt uitgelegd tussen volksnationalisme, zoals de VVB dat nastreeft, en het nationalisme dat daar, indertijd, tegenover stond. En laten u mediteren over de actualiteitswaarde er van. Met dank aan onze Catalaanse vrienden van ‘Vibrant’.
Volksnationalisme vs nationaal fascisme
Nationaal-fascisme en bevrijdend nationalisme
Nationalisme gaat van het individu naar de staat.
Nationaal-fascisme gaat van de staat naar het individu.
Nationalisme respecteert en beschermt het individu, de familie, de gemeente, de provincie en de natie. Nationaal-fascisme onderwerpt ze aan de staat.
Nationalisme bewaart de menselijke en spirituele inhoud van elk onderdeel van de samenleving. Nationaal-fascisme is destructief, schept verwarring en ontbindt. Nationalisme is menselijk, nationaal-fascisme is ten top gedreven paganisme.
Nationalisme is democratie. Nationaal-fascisme is ‘caesar’-gedrag en dictatuur.
Nationalisme is biologisch. Nationaal-fascisme wordt tegennatuurlijk opgedrongen.
De staat waar het nationalisme naar streeft reguleert vrijheid. Maakt dat de vrijheid van het ene individu, gemeente of mark* dat van het andere individu, gemeente of mark* niet in de weg staat. De fascistische staat is anti-vrijheid, éénvormig en tiranniek. De fascistische staat gaat gestoeld op onstabiliteit, op onevenwicht, op de macht van het moment. Geen enkele fysiologische wetmatigheid kan deze staat helpen om te blijven duren. Hij moet overleven in de marge van de natuurlijke wetmatigheden. ‘De staat’ zo zei Valentí Almirall in ‘El Catalanisme’ kan de natuurwetten tegengaan maar niet vernietigen.’ De fascistische staat beschouwt zichzelf als oppermachtig en verwerpt daarom dat hij de belichaming is van enige vorm van recht.
Voor de fascistische staat bestaat geen vorm van geven en nemen: er zijn enkel plichten, geen rechten. Nationaal-fascisme is in essentie revolutionair, want het breekt, heel plotseling, met de normale natuurlijke evolutie.
De verwarring die gezaaid wordt door theoretici en propagandisten van het proletarisch internationalisme, bij het veroordelen van nationalistische bewegingen, leidt tot de meest onjuiste besluiten daar waar het betrekking heeft op nationalisme ter bevrijding van volkeren. Wij zijn het dan ook beu om te lezen hoe volksnationalisme, dat wordt opgeëist door een menselijke groep, door een samenleving, wordt verward met staatsnationalisme waar het diametraal tegenover staat.
Anderzijds wordt uit de hoek van het ultraconservatieve unitarisme het nationalisme ook bestreden en wordt de kreet van verdrukt nationalisme beschreven als ‘oplossend’ en ‘ontbindend’. Nationalisme, dat een natuurlijk feit is en een wetenschappelijke basis heeft, moet dergelijke valse theorieën niet vrezen zoals die aan haar linker- en rechterzijde verschijnen. Haar bestaansreden leidt haar naar de realiteit van haar aard, naar de verwezenlijking van de wetten van haar gemeenschap.
Niet de fantastische gekunsteldheden van een imperialistische staat, noch de sociale doctrines van Germaanse of Mongoolse aard, zijn in staat om het mirakel te verwezenlijken van haar verdwijning. Nationalisme is geen politieke formule maar een samenlevingsformule. Domenec Martí Julia toont ons aan niet enkel aan hoe ze staat voor de wedergeboorte van volkeren, in hun wettelijke en sociale vorm, maar ook voor het leven dat opnieuw ontstaat bij al deze volkeren. Nationalisme kan niet fragmentarisch worden opgevat. Want het is geen attribuut van een kaste, geen privilege van een klasse, maar het behelst de hele belichaming van de samenleving binnen de natie. Want nationalisme is substantieel voor de evolutie van de natuur en zal verder duren ondanks de gekunstelde organisaties van het imperialisme, gediscrediteerd en in verval, en langer bestaan dan de exotische fantasieën van sociale methodes die vandaag in de mode zijn.
Daniel Cardona i Civit
‘Vibrant’
1 juli 1933
*Mark staat voor ‘comarca’ een deelgebied van een provincie; zo bestaat in Catalonië bvb de provincie Gerona uit verschillende ‘comarcas’ zoals o.a. Baix-Emporda, Alt-Emporda, Pla de l’Estany enz.
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.
De Vlaamse Volksbeweging een duwtje in de rug geven? Uw steun zorgt ervoor dat de Vlaamse Volksbeweging haar werk kan blijven uitvoeren. Bovendien krijg je jaarlijks vanaf een bedrag van €40 een fiscaal attest.