- 03/02/2023
- 09:41
Vlaanderen onafhankelijk?
Enkel de geesten moeten nog rijpen
De nieuwjaarsrecepties van de politieke partijen luidden dit jaar de start in van de verkiezingscampagnes voor (uiterlijk) 2024. De bal is nu wel echt aan het rollen gegaan. Verklaringen rond de noodzaak tot de herinrichting van dit geblokkeerde land dat op de rand van de financiële afgrond staat en aangevoerd wordt door een schare politici die stilaan alle vertrouwen van de burger moet ontberen, vliegen ons rond de oren.
Een staatshervorming of toch niet?
Heel wat ophef wordt veroorzaakt door uitspraken over de onafwendbare staatshervorming. Langs de legale of de extralegale weg, met of zonder de Walen, in of buiten het parlement. Waarbij wij bij de kernboodschap van de Vlaamse Volksbeweging zitten. Ten aanzien van diegenen die opnieuw willen federaliseren, kunnen we kort zijn: de tandpasta is uit de tube en die krijg je er niet meer in. Deze uitspraak die wij hier graag en vaker gebruiken, komt niet van de VVB, maar van de CD&V.
Vlaanderen is een natie, met inzichten die verschillen van die van het volk onder de taalgrens. Dit is een feit met politieke consequenties. De nostalgie naar ‘la Belgique à papa’ laten we bij de VVB al eventjes voor wat ze is: compleet voorbijgestreefd.
En dewelke?
Tussen de bruikbare voorstellen die overblijven, vinden we bij de ene het ‘radicale’ uitroepen van Vlaamse onafhankelijkheid. Dit werd recent evenwel omgebouwd tot het uitroepen van de Vlaamse soevereiniteit in het Vlaams Parlement met daaraan toegevoegd een meerjarenplan ter voorbereiding van de splitsing van België. Een koerswijziging richting een soort onafhankelijkheidsverklaring op termijn.
“Niet doen!” schreeuwden een professor en een VRT-journalist in De Morgen aan de zijlijn, want als onafhankelijk land maakt Vlaanderen zich ‘internationaal belachelijk’. Wie dacht dat professor Enrico Spolaore met zijn werk The size of nations inmiddels wetenschappelijk en aan de hand van de analyse van talloze succesvolle landen die kleiner zijn dan Vlaanderen het tegendeel had aangetoond, is er volgens deze experten dus aan voor de moeite.
ONAF, het ledenmagazine van de VVB
Categorieën
Bekijk hier de cartoons van Van Mol
Archief nieuwsberichten
Vlaanderen onafhankelijk?
Vlaanderen onafhankelijk?
Geen Catalaans scenario
Anderen stellen dat de Vlaamse onafhankelijkheid uitroepen onmogelijk is, omdat ‘het Catalaanse scenario’ aantoont dat deze manier van aanpakken faalde. Aangezien ook hier de evolutie die ginder ontstond onmiddellijk dreigt in gang te worden gezet door het Grondwettelijk Hof, willen politici met enige verantwoordelijkheidszin Vlaanderen hier niet in meesleuren.
Om deze situatie te omzeilen wordt onder andere de geleidelijke ontmanteling van het b-land voorgesteld via bicefale technieken: de geleidelijke splitsing van de bevoegdheden op federaal niveau met als doel op (onbepaalde) termijn het confederalisme te bekomen. Want dan verkrijgen we slechts een beperkte splitsing en zal de schade op internationaal gebied, zo vermoedt men, minder erg blijken. Dat het restland dan nog verder verdampt, zoals vroeger werd volgehouden, horen we de laatste tijd niet meer beweren. Dat is dus onduidelijk.
Wel herinneren wij graag aan het feit dat confederalisme nog steeds een verdrag veronderstelt tussen twee onafhankelijke staten. Onafhankelijkheid gaat dus aan confederalisme vooraf en is de eerste noodzakelijke stap.
Legaal of extralegaal?
Onlangs vernamen we dat indien het confederalisme niet via het parlement kan worden verwezenlijkt het dan maar zonder moet gebeuren. Oftewel extralegaal. Na een dergelijk ‘Loppem-moment’, zoals dat dan heet, beent het parlement immers, zoals eerder is gebeurd, wel bij. In 2021 bracht dr. Vincent Scheltiens Ortigosa een boek uit met als ondertitel De geschiedenis herhaalt zich, maar nooit op dezelfde manier. De tijd staat inderdaad niet stil en de omstandigheden veranderen voortdurend. Of voor de liefhebbers van citaten uit de oudheid: ‘panta rhei’ (‘alles stroomt’). Wij geven dat graag mee aan de Loppem-ideologen.
Bij de VVB benadrukken wij bovendien met klem dat niet revolutie en al zeker geen staatsgrepen voor ons de juiste weg zijn, maar wel de in onze ogen enige, vreedzame wettelijke oplossing.
Welke wettelijke oplossing?
Dat confederalisme of Vlaamse onafhankelijkheid zal worden ingevoerd via het federaal parlement is weinig waarschijnlijk. Waarom zouden de Walen de financiële tak waar ze op zitten en die ze meer dan ooit nodig hebben vrijwillig afzagen?
Vlaams geld en zeggenschap erover via een bundel van bijzondere meerderheden, alarmbellen, pariteiten en andere democratische draken, waardoor de minderheid bepaalt en de meerderheid betaalt: beter wordt het nooit en nergens. Des te meer nu daar geen enkel engagement tegenover staat. De taalwet respecteren of zelfs maar belangstelling opbrengen voor Vlaamse samenleving en cultuur: het hoeft allemaal niet. De hand gaat open, ze wordt rijkelijk gevuld en daar blijft het bij.
Buiten de wet treden dan maar?
Recht en dus ook staatsrecht met alle (grond)wetten en regels die erbij komen kijken, is een instrument. Het is de technische en bestuurlijk noodzakelijke vertolking van wat in een democratie leeft bij het volk. Wetten die nageleefd, gedragen en aanvaard worden, zijn niet enkel legaal in orde. Ze dienen vooral ook legitiem te zijn binnen het kader van normen en waarden die historisch gegroeid zijn en gedragen worden door de natie.
De wet past zich idealiter aan de samenleving aan en niet omgekeerd. We staren ons dus beter niet blind op de middelen, maar houden wel het doel voor ogen, en dat is voor de VVB de staatsvorm die het best bij ons volk past. Als samenleving opteren wij voor vrijheid, gelijkheid en solidariteit of het oude Franse ideaal van de broederlijkheid. De grenzen binnen dewelke dit alles optimaal kan ingevuld worden, zijn die van de natie en dit is vandaag de dag Vlaanderen.
Constructies zoals alarmbellen, bijzondere meerderheden en soortgelijke spitsvondigheden zijn nefast voor de democratie. Wanneer ze tot gevolg hebben dat de mening en de legitieme verwachtingen van de meerderheid van de bevolking systematisch genegeerd en geblokkeerd worden op een manier die bij deze meerderheid geen draagvlak kan vinden, ondergraaft dit het vertrouwen van de burger in de wet, de instellingen en de politiek.
De tijd dringt
Zoals ten tijde van de ‘staatsgreep van Loppem’ dringt de tijd. De budgettaire klok, aangewakkerd door de financieringswet, tikt ongenadig. Niet het minst bij onze zuiderburen. De media staan al op de bres, artikels over de (Waalse/Franstalige) wereld die vergaat indien Vlaanderen de financieringswet handhaaft, zijn de laatste weken schering en inslag. Het immer noodlijdende zuiden wil deze wet dringend teruggedraaid zien. Hierbij wordt vergeten dat deze wet mee met onze zuiderburen werd onderhandeld en door Vlaanderen afgekocht.
Zonder ingrepen wordt ook Vlaanderen meegezogen in het Waalse en Franstalige financiële moeras. want internationaal bestaat heden slechts één entiteit en dat is België. Tegelijkertijd blijven onze zuiderburen te kennen geven dat ze er andere financiële en politieke klemtonen op nahouden dan Vlaanderen. Dat is hun volste recht. Ook dat is legitiem.
Geen oplossing buiten de Vlaamse republiek
Dit laatste indachtig en rekening houdend met het fundamentele principe ‘wie betaalt, bepaalt’, staatkundig vertaald als ‘no taxation without representation’, is splitsen de enige oplossing. Niet een beetje, niet half, niet bijna, maar volledig, eenvoudig en zuiver.
Niet enkel de interne belgo-belgische toestand doet er immers toe met wat Vlaanderen daar al dan niet in de pap te brokken heeft, maar ook en vooral de rol en de belangen van Vlaanderen in de wereld. Vlaanderen, als politiek volwassen natie en dus onafhankelijke Vlaamse republiek op dat niveau verbonden met de wereld, zonder Belgische stiefmoeder.
In tegenstelling tot wat sommigen beweren moeten de Catalaanse of Schotse toestanden ons daarbij niet tegenhouden. Vlamingen vormen de meerderheid in de federale constructie, wat niet geldt voor deze andere volkeren. Dat maakt onze huidige toestand pas echt belachelijk.
Wel kunnen we leren uit wat bij de Catalanen en elders fout ging. Niet om de onafwendbare staatshervorming in goede banen te leiden, maar om de Vlaamse staatsvorming tot een goed einde te brengen.
Uit die les leiden wij af dat Vlaanderen niet louter de onafhankelijkheid dient uit te roepen daar waar zijn soevereiniteit ligt, namelijk in het Vlaams Parlement. Onze verkozenen dienen het ook af te kondigen en uit te voeren door het terstond in de Vlaamse grondwet te gieten.
Het akkoord gaan of het gebrek daaraan van om het even welk ander volk doet er niet toe. Onze wil en toestemming volstaat. Internationale erkenning volgt vanzelf. Boedels verdelen is voor na de scheiding.
Maar de geesten voorbereiden en de procentueel 51ste stem in Vlaanderen over de streep halen, dat is voor nu meteen en die taak is ook weggelegd voor de partijen die zichzelf echt als ‘V’ bestempelen. Aan de VVB om dit proces met al haar macht te ondersteunen.
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.
De Vlaamse Volksbeweging een duwtje in de rug geven? Uw steun zorgt ervoor dat de Vlaamse Volksbeweging haar werk kan blijven uitvoeren. Bovendien krijg je jaarlijks vanaf een bedrag van €40 een fiscaal attest.