Lieve dames, achtbare heren,

Beste leden van de VVB en geachte aanwezigen,

Namens de Raad van Bestuur en het personeelsteam van de Vlaamse Volksbeweging heb ik de eer jullie allen op mijn beurt, van harte welkom te heten op onze nationale nieuwjaarsreceptie van 2020.

Blij dat jullie van her en derwaarts naar Herkenrode kwamen in het mooie Land van Loon, waar Limburgers thuis zijn in hun bronsgroen eikenhout. 

Met de stand van dit tricolore land is het vandaag gesteld als met mijn auto. In het keuringsstation werd ik een week geleden getrakteerd op een rode kaart. Alsof dat al niet erg genoeg was, bleek al gauw dat de herstelling door mijn sympathieke garagehouder een maat voor niets  zou worden. De levensduur van mijn vervuilende diesel kon nog wel voor een tijdje verlengd worden, maar vlug rekenwerk gaf als verdict dat de te maken kosten al snel de reële restwaarde van mijn stalen ros fors zouden overstijgen. Conclusie: mijn wagen was aan vervanging toe. 

Des te meer geldt dit voor dit  “koninkrijk van hier ”. Het bilan is nog problematischer dan de staat van mijn stalen ros.

In 1830 toevallig verwekt  met de zegen van Engelsen, Pruisen en Fransen, is deze kunstmatige bufferstaat nooit een succes geworden. Nog minder na zes staatsmisvormingen.

Dat de reparatiekosten van dit staatsvehikel voor ons Vlamingen ruimschoots de baten overschrijden is duidelijk. De jarenlange miljarden ondoorzichtige en automatische transfers bewijzen dat. Vandaag is België verworden tot een uitgewoond pand met een krakkemikkige aanwas van lekkende koterijen op het koertje en met een communautaire asbestlaag als dakbedekking.  

Het is dan ook onbegrijpelijk en beschamend om te constateren dat de traditionele Vlaamse politieke partijen dit vandaag niet willen inzien en zich – tegen beter weten in  – krampachtig aan dat 19^de -eeuws miskraam vastkluisteren. Zeker weten, op de rommelmarkt of op e-Bay krijg je er nauwelijks nog een cent voor.

Sinds de verkiezingszondag van 26 mei 2019 is het weer van je dat.

Al van voor de zomervakantie is het een komen en gaan op het paleis in Laken van federale ontmijners, pre-informateurs, informateurs, depanneurs, één enkele keizerlijke arrangeur (uit Oostende) en andere “eurs”, allemaal om de vastgelopen regeringsformatie los te krijgen. Voorlopig zonder succes en miserie, miserie, miserie… de vroegere loodgieter uit Vilvoorde is er niet meer.

Het fameuze “eeuwig leven”-elixir van Nicolas Flamel, de Parijse alchemist uit 1330 dat Flups koninkrijk op de rails moet houden, blijft na 237 dagen onvindbaar. Nicolas Flamel ook. Hoewel hij volgens de legende vandaag nog zou leven.

Elke hoop dat het  “momentum” van België’s definitieve einde zo  vermeden of minstens uitgesteld wordt, slinkt met de dag. Kenners beweren dat het nu, bij nieuwe verkiezingen of uiterlijk 2024 wel eens prijs zou kunnen zijn met de splitsing..  

Ik moet het allemaal nog eerst zien hoor, vrienden, meer nog, ik ben er ver van gerust in.

Want schreef onze bekende Vlaamse dichter René De Clerck al niet enthousiast in 1927 : “Er ligt een staat te sterven, heel zachtjes zonder pijn. Twee volkeren zullen erven… Ik zal op de uitvaart zijn.”? Ondertussen staat onze teller bijna een eeuw verder,  René De Clerck komt dus zeker niet meer naar de uitvaart, want hij heeft ons ondermaanse al lang verlaten. Ondertussen hebben wij de eindmeet, te weten Vlaamse onafhankelijkheid, nog altijd niet gehaald.

Bij de vraag hoe dat komt, is het antwoord niet eenduidig maar misschien te vinden bij Frans Van Cauwelaert (1881-1961).

Ooit zei de kraaiende haan uit de koekenstad:

 “Wij Vlamingen zijn GEEN VERDRUKT volk maar een ZIEK volk. Ons orgaan ‘DURF’ is onderontwikkeld. 

In ons actieplan voor 2020 willen wij nu juist die ‘DURF’ promoten en aanscherpen. Vorig jaar ontwikkelden wij voor onze politici al een probate pil tegen constitutionele constipatie (Maxi Flandria, weten jullie wel ).

Dit jaar pakken wij het grondiger aan. Ons Witboek Vlaamse Staatvorming staat hierin centraal als werkboek om bij de modale Vlaming de Vlaamse zelfstandigheid proactief, in begrijpelijke taal en eigentijds te promoten. Dit om mee een draagvlak te creëren en zo de nog resterende communautaire lengtes tot aan de eindmeet te helpen dicht rijden. Ik zie jullie denken :“niet simpel”, maar -wees gerust-  moeilijk gaat ook . Het zal heel wat creativiteit vragen van het politiek bureau van de VVB en inventiviteit van onze werkgroep communicatie en marketing. Maar  “Plus est en nous”  zeiden indertijd de heren van Gruuthuse . Wij zeggen dat vandaag ook.

Samengevat: Vlaamse onafhankelijkheid is ons hoofddoel en dat is  eveneens de bestaansreden van onze Vlaamse volksbeweging. Die onafhankelijkheid hoeft niet per se links, rechts of averechts te zijn, zolang Vlaanderen dat maar zelf autonoom, vrij en democratisch kan bepalen,  hoe het zal zijn. Even een randopmerkingetje aan onze  Vlaams-nationale partijen. Bij verkiezingsoverwinningen en in periodes van partijpolitieke  hoogconjunctuur wordt af en toe in de partijhoofdkwartieren geopperd dat de partij-ongebonden Vlaams-nationale beweging en in het bijzonder de VVB  best maar de boeken kan sluiten om het aan de partijpolitici over te laten,  de Vlaamse staat in de stijgers te hijsen. Mijn antwoord daarop is duidelijk. Ik ga volledig akkoord met die stelling , van zodra jullie een sluitend bewijs van durf, politieke moed en daadkracht geven.  t’ Is eigenlijk simpel: hoe sneller jullie Vlaanderen onafhankelijk maken, hoe sneller wij de VVB mogen opdoeken. ‘k Ben benieuwd.

Tweede belangrijk thema van onze jaarwerking in 2020, wordt het Nederlands. De sinds jaar en dag bestaande initiatieven binnen onze vereniging worden gecentraliseerd om de slagkracht te vergroten. 

Indien we onze eigen Nederlandse cultuur en identiteit een beloftevolle toekomst willen garanderen, dan kan dat alleen maar in onze gemeenschappelijk gedeelde taal, het standaard-Nederlands. Dat kan nooit of nooit in krakkemikkig steenkolengels maar  alleen in de taal van de plek waar de samenleving zich bevindt, waar ons openbaar leven zich afspeelt, het beleid en het onderwijs van die samenleving gevoerd wordt en georganiseerd is. Voor de Nederlandse cultuur, voor Vlaanderen is die taal het Nederlands. Het is dan ook de bedoeling om onze taal op een frisse, doortastende, soms ludieke en proactieve wijze te promoten,  binnen alle geledingen en leeftijden en bij alle deelnemers aan onze Vlaamse samenleving. Zij die er legaal bijkomen incluis . Bovendien is onze moedertaal met 24 miljoen Nederlands sprekenden en gedoceerd aan 135 universiteiten in 40 landen niet echt een klein taaltje te noemen.  Weet dat onze wereldbol om en bij de 6O00 talen telt en dat wij  zo tussen de 34 tot 40^e plaats staan. De moeite waard dus om er voor te gaan.                   

Ik verwijs hier ook even naar een recent opiniestuk van enkele historici en politicologen in de Standaard van verleden week. Zij trekken aan de alarmbel i.v.m. de groeiende verengelsing van het hoger en universitair onderwijs in Vlaanderen en vooral met de vermoedelijke instemming van de Vlaamse regering om het percentage vakken dat op bachelorniveau in het Engels gedoceerd wordt aan de Vlaamse universiteiten fors op te trekken.   

Dat een regering, die dit ronduit Nederlands vijandig idee genegen is,  een minister-president én een minister van onderwijs in de gelederen telt van Vlaams-nationalistische signatuur, tart elke surrealistische verbeelding. Begrijpe wie kan.

Was het niet in ’t Engels, ik had hen gezegd: “Shame on you”.  

Ook onze  dames en heren rectoren en professoren gaan hier niet vrijuit. Het excuus van internationalisering en wereldwijde mobiliteit, globalisering en verengelsing  van het hoger onderwijs maskeert eigenlijk  platvloerse  hebzucht. Internationale studenten aantrekken verschaft nu eenmaal extra werkingsmiddelen voor de eigen universiteit en hogeschool. Dat we zo’n halve eeuw geleden met Leuven Vlaams ook de democratisering van ons hoger onderwijs op de kaart hebben gezet, zal hun “worst” wezen.

Terloops wil ik de verontruste academische auteurs in de krant gerust stellen. Wij van de VVB hoeven echt niet meer in actie te schieten hoor. Wij waren, zijn en bleven actief, al sinds jaren. Meer nog, niet alleen de verengelsing, ook de verfransing en het verwaarlozen van het standaard Nederlands behoren tot onze bekommernis. We beschikken natuurlijk niet over een Bart of Anuna De Wever in onze rangen,  en hierdoor is het uiteraard niet altijd makkelijk om de taalthematiek in de media te brengen, wegens weinig tot geen CO2-uitstoot.  Maar ik accepteer met enthousiasme jullie aanbod om samen de hand aan de ploeg te slaan. Daarom inviteer ik jullie alvast in oktober van dit jaar voor de jaarlijkse Lof-prijsuitreiking, georganiseerd door de Stichting Nederlands en de VVB . Wie zich uitzonderlijk ingezet heeft voor onze Nederlandse taal in Noord en Zuid-Nederland wordt er gelauwerd. Dit jaar gaat het evenement door in Brugge, de stad van Simon Stevin, waarvan wij zijn overlijden in 1620 herdenken.    

Als uitsmijter van mijn verhaal van vandaag, nog een dwingende en dringende oproep namens de VVB aan alle Vlaamse partijen en zeker aan de V-partijen.

Als jullie het echt menen met confederalisme/Vlaamse onafhankelijkheid, dan is het onoorbaar om in een federale regering te stappen, die dat thema niet in haar programma meeneemt. Wij aanvaarden niet nog eens vijf jaar communautaire stilstand.  Vlaanderen mag niet langer geregeerd worden; Vlaanderen moet zelf regeren. Het is voor ons evident dat een nieuwe regering – in afwachting van en op weg naar de VLEXIT – wordt geleid door een Vlaamse premier en gedragen door de meerderheid van politiek Vlaanderen. 

Dit was het dan, waarde aanwezigen. Ik ben er mij van bewust dat nog veel zou gezegd kunnen worden. Maar was het Goethe niet die schreef: “ In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister”.

Ik eindig dan ook met de poëtische woorden van onze  17^e  eeuwse dichter Constantijn Huygens, tevens , architect, musicus en raadsheer van de Prinsen van Oranje.  

Het oude jaer is om: wat vleijen sich de Menschen
Met mallen overvloed van onverstandigh wenschen?
Wenscht boven allen wensch te leven in ’t niew Iaer,
Of elcke dagh uw eerst’ en elck uw laeste waer 

Namens mezelf en in naam van de Vlaamse Volksbeweging de oprechte wensen voor een gelukkig, gezond en vooral strijdbaar 2020 vanwege

Ued Goetwillighe Dienaer, in alles wat ick lichteleik vermach.     

 Hugo Maes – algemeen voorzitter