De goedkeuring van de 'artsenquota' is een maat voor niets
De goedkeuring van de ‘artsenquota’ is een maat voor niets
Op maandag 18 juli ll. keurde de Kamercommissie Gezondheid een wetsontwerp goed, dat bepaalt hoeveel artsen en tandartsen respectievelijk in 2027 en 2028 kunnen afstuderen. Zodoende zou er een einde moeten komen aan 25 jaar discussie tussen de regionale overheden over de RIZIV-nummers. De aangenomen tekst vormt tevens een van de pijlers van een akkoord dat eind april werd gesloten tussen de federale regering en de regering van de Franse gemeenschap.
Dat de Vlaams-nationale volksvertegenwoordigers in het parlement tegen de goedkeuring stemden, heeft ermee te maken dat de opstellers voorbijgingen aan een punt waar ook de VVB gedurig op heeft gewezen: de historische overtallen aan Franstalige zijde.
ONAF, het ledenmagazine van de VVB
Categorieën
Bekijk hier de cartoons van Van Mol
Archief nieuwsberichten
25 jaar onevenwicht
Al sinds 1997 bepaalt de federale planningscommissie hoeveel studenten geneeskunde jaarlijks kunnen afstuderen in Vlaanderen en in Wallonië. Als gevolg wordt aan duizenden Vlaamse jongeren de toelating tot de opleiding tot (tand-)arts afhankelijk gesteld van het slagen voor een vergelijkend examen. In het zuiden van het land studeren echter sinds jaren veel meer studenten af dan afgesproken, omdat de Franse Gemeenschap de huidige regelgeving op flagrante wijze miskent door o.a. geen toelatingsproef te organiseren. Omwille van deze situatie besliste Vlaanderen zich vorig jaar eveneens niet meer aan de quota te houden.
Om te verzoenen wat niet te verzoenen valt en wederom tot een typisch Belgisch akkoord te komen, is dus een nieuwe overeenkomst tot stand gekomen. Met wat minister Vandenbroucke een ‘numerus fixus’ noemt, doelend op een ingangsexamen voor een maximaal aantal beschikbare plaatsen, hoopt hij de overtollige instroom aan Franstalige studenten een halt toe te roepen. De nadelige effecten van dit systeem zouden over een periode van 15 jaar worden weggewerkt, startend in 2023. Zo zullen studenten geneeskunde niet bang meer moeten zijn om af te studeren zonder dat ze aan het werk kunnen als arts.
Geen responsabilisering
Het historisch overschot aan Franstalige kant wordt door de opstellers van het akkoord vlotjes vergeten. Meer nog: er worden nieuwe overtallen tot en met 2027 aanvaard. Bovendien wordt de verdeelsleutel die de quota bepaalt via de inwonersaantallen per gemeenschap losgelaten en is er nog steeds geen sprake van enige responsabilisering van de Franse Gemeenschap. Dit akkoord is volledig en enkel aangepast aan de visie van de Franstalige gemeenschap, terwijl de kosten ervan federaal worden opgevangen. Vlaanderen treedt dus wederom op als nettobetaler.
"Dit akkoord is volledig en enkel aangepast aan de visie van de Franstalige gemeenschap ..."
De goedkeuring van de ‘artsenquota’ is een maat voor niets
De goedkeuring van de artsenquota is een maat voor niets.
Franstaligen beloond
De VVB nodigt de minister uit om dit uit te leggen aan de duizenden Vlaamse studenten, die door de loyale toepassing van de overeenkomst van 1997 de mogelijkheid ontzegd werd om de opleiding van arts of tandarts te volgen, terwijl de Franstaligen beloond worden omdat zij diezelfde overeenkomst aan hun laars lapten.
Indien de Franse Gemeenschap van oordeel is dat zij meer artsen en tandartsen moet opleiden en tot de derdebetalersregeling toelaten, dan moet zij ook de verantwoordelijkheid voor de daaraan verbonden uitgaven opnemen.
De enige mogelijkheid om dit aanslepend probleem op te lossen, is de kredieten van het departement van Volksgezondheid aan de gemeenschappen over te dragen en die autonoom te laten beslissen over de besteding ervan. Dit via de federale begroting om te vermijden dat blokkeringsmechanismen allerhande tegen de maatregel zouden worden aangewend.
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een e-postbericht.
