- 30/03/2022
- 15:43
© Foto’s: Freepik.com
Ondertussen bij onze Zuiderburen
Een RIZIV-nummer voor iedereen?
De toegang tot het beroep van (tand-)arts en kinesitherapeut wordt federaal beperkt door een limiet die wordt gesteld op het aantal RIZIV-nummers dat, jaarlijks, wordt toegekend. Zonder dit nummer kunnen artsen, tandartsen en kinesitherapeuten zich niet vestigen mét recht op terugbetaling van hun prestaties aan de patiënt.
In Vlaanderen wordt, sinds 1997, preventief gewerkt. Kandidaat-studenten dienen een vergelijkend toegangsexamen af te leggen. Waardoor veel toekomstige Vlaams talent, al meer dan 20 jaar, zijn toekomstdromen dient op te bergen.
Geen numerus clausus voor de Franstaligen
In het zuiden van het land was geen sprake van een dergelijk numerus clausus. Zelfs na de invoering van een toegangsexamen, in 2017, bleef men meer studenten tot de studies toelaten dan RIZIV-nummers worden toegekend.
Deze contingentering blijft de Franstalige gemoederen hevig verontrusten, met manifestaties en petities tot gevolg. Nog steeds vertrekkende van het principe dat te veel artsen een overconsumptie tot gevolg zou hebben, wat overigens nooit werd aangetoond, wil federaal de maatregelen immers aanscherpen.
In Vlaanderen is het tekort aan artsen, tandartsen én kinesitherapeuten inmiddels een feit.
Ondanks de voorkeursregeling die Wallonië zich al die jaren heeft toegeëigend, en ook al laat de kostenverdeling van de medische zorg tussen noord en zuid dat niet meteen vermoeden, zou ook daar, volgens de tegenstanders van de quota, een
ONAF, het ledenmagazine van de VVB
Categorieën
Bekijk hier de cartoons van Van Mol
Archief nieuwsberichten
De drang tot herfederalisering schuilt werkelijk overal
En zie, daar springt federaal minister Vandenbroucke in de bres, ogenschijnlijk met een ‘oplossing’, maar eigenlijk met een hulpstukje dat de staatsstructuur aantast. Er komt, bij gebrek aan akkoord over de verdeelsleutels en naleving van de quota, een ‘organe interfédéral de planification’ dat een ‘objectief beeld zal opstellen van de noden in elke regio’, zodat ‘geen enkele student ooit nog studies zal aanvatten, zonder zeker te zijn van een Riziv-nummer na afloop.’
Mooi voor wie gelooft in de oplossing en in het feit dat het zuiden deze keer wel zal plooien. Maar probleem is dat de verdeling van quota over de verschillende specialisaties een regionale bevoegdheid is. En dat federaal op die manier opnieuw een stukje Vlaamse bevoegdheden naar zich toe dreigt te trekken.
De Waalse schuld is eigenlijk een Zuid-Noord transfer
Deze merkwaardige vaststelling staat, doodernstig, bij wijze van ‘fact check’ te lezen in Le Vif online van 12 maart.
Ze geven het daar grif toe: Wallonië leeft boven zijn stand. En het besteedt, ontegensprekelijk, te veel geld aan zijn administratie en aan de afbetaling van zijn schuld.
Maar…: de tewerkstelling bij de Waalse overheid lijkt maar te hoog omdat, verhoudingsgewijs, te weinig mensen actief zijn in de privésector. Er is, in werkelijkheid, géén sprake van een onevenwicht want, zo klinkt het niet zonder dogmatisme, de publieke sector telt, per definitie, nooit te veel werknemers. Ze zijn er, steeds, automatisch en per definitie, met te weinig.
Het ziet er bovendien niet naar uit dat de vele middelen die na Covid en de overstromingen naar Wallonië gingen, een toename van de tewerkstelling in de privésector tot gevolg zullen hebben. Integendeel, de schuldgraad van de publieke sector neemt er nog door toe.
En tot overmaat zullen niet de Waalse bedrijven hier beter van worden, maar vooral de grotere Vlaamse bedrijven uit de bouwsector. En vloeit de fiscale- en sociale zekerheidsopbrengst naar de federale kas.
Dus, zo wordt de redenering besloten, zal de Waalse belastingbetaler, gedurende jaren, de federale kas spekken en de Vlaamse bedrijven onderhouden en is er wel degelijk sprake van een transfer van Zuid naar Noord.
Daarvoor bestaat uiteraard een oplossing die de VVB al jaren verdedigt: laat ons splitsen!
Beleid op maat
Anderzijds is het positief om vast te stellen dat onze zuiderburen ook volop gebruik maken van de mogelijkheid om écht beleid op maat te verwezenlijken. Dat hoort ook zo, binnen een natie. Zo werden de plannen om de schoolvakanties van de kinderen in het Franstalig onderwijs aan te passen naar een eigen model nu eindelijk werkelijkheid. Een deel van de zomervakantie ruimt, in het lokale onderwijs, plaats voor een langere herfst- en krokusvakantie.
Nog beter zou het zijn indien wie in Vlaanderen woont dat ook zou kunnen gewoonweg aanvaarden.
Nog voor de regeling gestemd werd, ging in de Vlaamse rand al een petitie de rond om Vlaamse vakanties af te stemmen op die van de Franstalige scholen. De taal van de initiatiefnemers hoeven we er niet bij te verklappen, die raadt u zelf wel.
Hilde Roosens
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.
De Vlaamse Volksbeweging een duwtje in de rug geven? Uw steun zorgt ervoor dat de Vlaamse Volksbeweging haar werk kan blijven uitvoeren. Bovendien krijg je jaarlijks vanaf een bedrag van €40 een fiscaal attest.