En toch is niet alles kommer en kwel. Door het afgelasten van veel traditionele vieringen, recepties of bloemenhuldes, worden wij dit jaar gelukkig gespaard van straffe ééndagsuitspraken of wollige woorden van (met al of niet officieel gezag beklede) gelegenheidsflaminganten en broodpolitici van op hun gedesinfecteerde kansel. Met alleen gepraat en daarna het glas, de plas en de boel te laten zoals het was, komen we er zeker niet. Om dagelijkse daadkracht en durf is het te doen. Wij zijn een volk van schilders, maar durven zo weinig kleur bekennen, liet Gaston Durnez ooit weten en dat geldt meer dan ooit voor onze politici.

Als VVB verwachten we dan ook dat partijen die zich als Vlaams willen verkopen – en dat geldt zeker voor de V-partijen – zich niet nog eens laten verleiden door de sirenenzang van het Belgisch politiek establishment. De paleisdorpel van Flup platlopen om een zoveelste staatsmisvorming te bricoleren, gestoffeerd met compromissen van nemen en geven en vooral veel toegeven om federaal België te redden is passé. Vlaamse staatsvorming daarentegen moet als prioriteit op het netvlies worden gebrand. Zelfs voor de meest hardleerse ouwe Belg moet het stilaan beginnen dagen dat na al die crisismaanden met derderangsregeringen en uitzichtloze formatiepogingen, dit krakkemikkig koninkrijk finaal klem rijdt omdat de houdbaarheidsdatum op het etiket al te lang overschreden is.

Hoog tijd dus dames en heren volksvertegenwoordigers en Vlaamse regering om een ‘Plakkaat van Verlatinghe-BIS’ uit te schrijven met een gemotiveerd en klaar beleidsplan en niet zonder strak uitgewerkt tijdschema voor de realisatie er van. Van verder uitstel komt afstel en sinds BHV is ‘onverwijld’ geen optie meer.