Separatisten willen er niet bijhoren
ONAF, het ledenmagazine van de VVB
Categorieën
Bekijk hier de cartoons van Van Mol
Archief nieuwsberichten
Onze werkgroepen ‘Geschiedenis & Identiteit’ en ‘Nederlands’ kwamen reeds eerder in ons ledenblad Grondvest aan bod. Maar ook de werkgroep #WVS, die verder ons Witboek Vlaamse Staatsvorming uitwerkt, wacht tijdens de volgende maanden een druk programma.
© Reporters / Michel Gouverneur
Professor Bart Maddens schreef het nog, eind maart, in het elektronische blad Doorbraak: ‘Separatisten zullen er nooit echt bij horen’.
Aanleiding was de vorming van de ‘Tous ensemble’– regering met verregaande volmachten, alias de Grote Nationale Unie, maar dan zonder flaminganten.
Professor Maddens toonde aan dat het nooit anders geweest is.
We zijn dan wel enige vorm van, al dan niet letterlijke, ‘social distancing’ gewoon, zoals Bart Maddens het schrijft: het ‘totalitaire sfeertje’ dat nu heerst ‘waarbij elke vorm van kritiek op de uitsluiting van de Vlaams-nationalisten als inciviek wordt beschouwd’ (ibidem), in combinatie met steeds verder uitgeholde grondrechten, moet ons bij de les houden. Als Vlaams-nationalisten weten wij immers beter dan wie ook waar dit kan toe leiden.
Separatisten willen er niet bijhoren
Wij zullen er nooit bij horen – zo veel is duidelijk – en eigenlijk wil een rechtgeaard
Vlaams-nationalist dat ook niet. Dat is ons doel niet en het mag, het kan dan ook onze ambitie niet zijn.
De restregering uit de Wetstraat gaat inmiddels verder ruziemakend door wat haar nog overblijft aan leven. Ze probeert zich daarbij te verstoppen achter deskundigen, waarop ze hoopt desnoods ook het eigen wanbeleid te kunnen afwentelen. Omdat die in haar plaats zouden beslissen. Wat, in een democratie, niet kan en al zeker niet de bedoeling is.
Deskundigen doen er dan ook goed aan om hun louter adviserende rol te benadrukken en
zich te distantiëren van de regering door de politici zélf voor hun verantwoordelijkheid te
plaatsen.
Interne chaos in de regering
Zelfs de interne chaos ook effectief intern houden lukt hoe langer hoe minder voor de
federale regering. Getuige daarvan het lamentabele schouwspel na de ‘Nationale
Veiligheidsraad’ van 15 april. Waarbij de ‘première’, midden in haar Nederlandse (of wat
daar moet voor doorgaan) voorleesoefening, tijdens de persconferentie die onmiddellijk
volgde op de vergadering, reeds werd tegengesproken door collega-politici op sociale media.
De beslissingen die mevrouw Wilmès voorlas zouden nochtans uit ‘consensus’ die heerst in
de Nationale Veiligheidsraad opgeborreld zijn.
Ze waren wel een aanfluiting van de Vlaamse bevoegdheden. Wouter Beke stelde terecht
dat Vlaanderen beslist.
Vlaamse meerderheid
voluit voor onafhankelijkheid
En ook al wordt, de dag nadien, ijverig gepoogd om de plooien glad te strijken, de ‘foute’
communicatie te duiden en al lijkt niemand nog te weten wie aan de oorsprong zou kunnen gelegen hebben van de kakofonie, het vertrouwen is, nogmaals, helemaal en meer dan ooit zoek.
Het federale land, en de daarbij haast als een epitheton ornans horende ‘consensus’, bestaat
de facto alleen nog op papier. Dat weten wij al langer. Van zodra de Vlamingen zullen
stoppen met toegeven, want daar komt de federale éénrichtingsconsensus eigenlijk op neer, springt het.
Binnen 3 maanden, binnen 6 maanden, in 2024 breekt wellicht een nieuw momentum aan met een Vlaamse meerderheid die voluit kan gaan voor onafhankelijkheid.
Werkgroep Witboek Vlaamse Staatsvorming
Om dat momentum deze keer niet te laten voorbijgaan, het hele proces levendig te houden en tot een goed einde te brengen zijn wij maar beter goed voorbereid. Dat bewerkstelligen, daarvoor draagvlak maken en behouden, is de rol die is weggelegd voor de VVB én, meer specifiek, voor de werkgroep rond het Witboek Vlaamse Staatsvorming.
Net voor de Grote Nationale Unie het veralgemeend quasi-huisarrest afkondigde, en het virus in alle hevigheid losbarstte, begon de krant De Tijd met een wekelijkse artikelenreeks over ‘Een oplossing voor België’. Bij de VVB weten wij, al langer dan vandaag, welke die oplossing is. Maar de weg er naar toe is nog geplaveid met heel wat discussiepunten.
In de krant kwamen alvast een aantal nuttige denkpistes aan bod. Het kan geen kwaad
indien ook de VVB over deze punten een argumentarium opbouwt want vroeg of laat
worden ook wij er mee geconfronteerd. Bij wijze van voorbeeld:
Onze staatsstructuur werkt niet meer
– Uiteraard is separatisme geen ‘mérule’, een alles vernietigende huiszwam die het
debat verlamt, zoals professor Uyttendaele beweert (De Tijd 14 maart 2020). Wel
integendeel. Onze staatsstructuur werkt niet meer, het systeem is op, het is aan
vernieuwing toe en ons voorstel is niet per se fout omdat het separatisme tot gevolg
heeft. Maar hoe beantwoorden wij het argument dat dit fenomeen een gevolg is van
de vertrouwenscrisis tegenover de politiek als breder fenomeen dat alle westerse
democratieën teistert – en dus niets zou te maken hebben met de bestaande
federale staatsstructuur – en hoe zullen wij daar in een onafhankelijk Vlaanderen aan
tegemoet komen?
‘Het separatisme is een ‘mérule’, een huiszwam die alles verlamt.’
Scheiding Vlaanderen en Wallonië
– Vroeger was er meer geld en konden daardoor makkelijker akkoorden gesloten
worden. Ook de scheiding van Vlaanderen en Wallonië zal het voorwerp van een
akkoord moeten uitmaken. Onder druk van extremen zijn partijen echter minder dan
ooit geneigd tot toegevingen. Bovendien is er steeds minder toenadering tussen
partijen, toenadering die nochtans de deuren opent en het pad effent waardoor een
onderhandeling wordt mogelijk gemaakt. Hoe moet het dan? Hoe kan daaraan
verholpen worden en is dat wel écht nodig?
– Wat kunnen twee verschillende samenlevingen, met verschillende electoraten,
nog samen doen, samen betalen, en is dat wel opportuun en nodig in een Europese
context waarbinnen al heel wat bevoegdheden werden overgedragen? Welke
meerwaarde biedt confederalisme écht voor Vlaanderen?
– Wat doen we met Brussel?
– Wat met de sociale zekerheid? Hoe kan je Wallonië er toe brengen om in te stemmen
met een voorstel dat een verarming inhoudt voor het land gedurende de eerstvolgende 30 jaren?
– Zal Vlaanderen, eenmaal onafhankelijk, erkend worden door de internationale gemeenschap?
Deze en andere vragen leveren voldoende stof voor onze werkgroep om tijdens de
volgende maanden verder te bouwen aan ons project!
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.
Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest
Telegram
WhatsApp
E-Post
De Vlaamse Volksbeweging een duwtje in de rug geven? Uw steun zorgt ervoor dat de Vlaamse Volksbeweging haar werk kan blijven uitvoeren. Bovendien krijg je jaarlijks vanaf een bedrag van €40 een fiscaal attest.