Her woord van de voorzitter

Wanneer dit nummer jullie bereikt, zal onze nationale nieuwjaarsreceptie in Antwerpen nog maar kortgeleden hebben plaatsgevonden. Vooreerst bedank ik hierbij graag nog eens iedereen die een rol heeft gespeeld in de organisatie en het goede verloop van deze prachteditie. Het aantal deelnemers dat we in het Antwerpse Provinciehuis mochten verwelkomen, oversteeg onze stoutste verwachtingen.

De gesmaakte welkomstwoorden van de heren Luk Lemmens (gedeputeerde van de provincie Antwerpen) en Johan De Wit (voorzitter VVB provincie Antwerpen) en de geslaagde toespraak van Vlaams topdiplomaat Axel Buyse droegen ertoe bij dat iedereen na afloop met hernieuwde energie terug naar huis toog. Hoewel deze vaststelling elke voorzitter bijzonder tevreden zou stellen, moet ik toegeven dat dit voor mij geen volslagen verrassing was.

De afgelopen weken mocht ik namelijk vaststellen hoezeer de nieuwe koers die we zijn ingeslagen op bijval kon rekenen. Niet alleen vanwege de trouwe leden en sympathisanten die steevast present tekenen op evenementen als onze nieuwjaarsrecepties, maar ook van de vele mannen en vrouwen die doorheen de afgelopen jaren het geloof in de VVB leken te zijn verloren. Onze vereniging staat er echter weer, klaar om haar maatschappelijke rol ten volle te spelen.

Dit is niet alleen noodzakelijk voor het draaiend houden van onze algemene werking, maar ook om de vereniging inhoudelijk te verbeteren. Het geheel aan problemen waarmee we de afgelopen jaren werden geconfronteerd, leidde er immers toe dat we tegen de zomer een remediëringsrapport dienen te formuleren om aan te tonen dat de VVB het als sociaal-cultureel volwassenenorganisatie nog waard is om structurele subsidies van de Vlaamse overheid te ontvangen. Ons nationaal bestuur en de medewerkers op het VVB- secretariaat stellen alles in het werk om de vereniging uit deze netelige situatie te helpen. Ik ben hen bijzonder dankbaar voor de reeds geleverde inspanningen en hun toekomstige inzet om de stormen die nog op ons afkomen samen te kunnen doorstaan.

Hoe dan ook is het onze bedoeling om actiever met onze ideeën naar buiten te treden. Dit zal heel Vlaanderen kunnen vaststellen aan de hand van een aantal initiatieven die hun effect in de nabije toekomst hopelijk niet zullen missen. Meer hierover verneemt u ongetwijfeld via komende uitgaven van ons ledenblad en onze andere communicatiekanalen. Deze inzet zal volledig ten dienste staan van onze gemeenschap en zeker van de duizenden eenvoudige en onbekende mensen die met ons sympathiseren, die zich lid maken, die ons contacteren en ons, ondanks hun eigen, soms moeilijke situatie, toch nog wat geldelijke steun toestoppen … “Voor de goede zaak!”

Alleen dankzij hun ondersteuning beschikken wij over de nodige wils- en daadkracht, kunnen wij tegenslagen overwinnen en de Vlaamse zelfstandigheid bespoedigen en afdwingen. Wij blijven ons inspannen om het democratisch draagvlak voor deze evolutie te creëren. Geen gebrekkige staatshervormingen meer, die onze gemeenschap verder vergrendelen. Geen vage Belgische verhalen meer, maar een goed uitgedokterd plan en een doortastend ingrijpen voor een onafhankelijk Vlaanderen.

Sommigen zweren in dit kader bij een weg hiernaartoe via ons Vlaams Parlement, anderen beweren dat we het zullen moeten hebben van gewijzigde politieke omstandigheden die voortkomen uit crisismomenten om vervolgens onze zuiderburen in de Kamer tot definitieve en verregaande toegevingen te dwingen. Voor de VVB betreft het hier geen of-of-verhaal. Wij ondersteunen elk initiatief dat ons doel dichterbij brengt, maar vragen onze partijpolitieke vertegenwoordigers en medestanders daarbij wel steeds trouw te blijven aan hun overtuiging.

Dat verbroedering en overeenstemming van standpunten hierbij cruciaal zullen zijn, staat buiten kijf. Op onze nieuwjaarsreceptie mochten we de aanwezigen hiertoe een eerste gelegenheid bieden. Zo werd genoten van een verfrissend glas en een lekkere versnapering, maar vooral van belang was het feit dat iedereen de kans kreeg om gezamenlijk overleg te plegen over de toekomst van onze vereniging en van onze beweging.

De Vlamingen beseffen het vandaag misschien nog niet ten volle, maar ze zullen onze gezamenlijke inzet nog nodig hebben en weten te waarderen, daar ben ik van overtuigd.