Fins al final – tot het bittere einde.
In Spanje krijgt de staat voorrang op de rechtsstaat. Door het Spaanse ’Supremo’ en rechter Pablo Llarena ter hulp te willen schieten ondergraaft het openbaar ministerie bij de het Hof van Justitie van de EU niet enkel, op termijn, het voortbestaan van de Spaanse staat zelf. Indien de advocaat-generaal in zijn conclusie door het Hof wordt gevolgd betekent dit een Copernicaanse omwenteling en verliest de EU elke geloofwaardgheid als verdediger van de fundamentele rechten en vrijheden. We strijden verder tot het bittere einde, en geven ons niet over, besluit president Puigdemont.
14 juli
Het was even schrikken in Barcelona, Waterloo en elders waar zich Catalaanse politieke vluchtelingen ophouden, toen op 14 juli het advies binnen rolde van advocaat-generaal Jean Richard de la Tour bij het Europees Hof van Justitie in de zaak C-158/21 .
Daarbij stelde het Spaanse ‘Supremo’, het gerechtshof dat zich over het lot van de staatsgevaarlijke Catalaanse ballingen ‘ontfermt’, een aantal prejudiciële vragen over de beslissingen die door de Nederlandstalige rechtbank in Brussel werden uitgesproken naar aanleiding van het veelvoud aan Europese aanhoudingsmandaten uitgevaardigd door rechter Pablo Llarena, in deze pagina’s inmiddels wel gekend.
Onze Brusselse rechtbank zond rechter Llarena, zoals geweten, keer op keer wandelen. En werd daarin gevolgd door andere rechtbanken en/of onderzoeksrechters die, in het buitenland, dienden te oordelen over de vrijlating van, bij voorbeeld, president Carles Puigdemont, nadat die met het onwettelijk mededaderschap van de Spaanse geheime diensten actief in het buitenland, een aantal keer werd aangehouden.
Spanje én VOX, samen naar het Europees Hof van Justitie
Rechter Pablo Llarena liet het er niet bij en trok naar Luxemburg.
In deze procedure kreeg hij overigens het gezelschap van de extreemrechtse en Spaans-ultranationalistische partij VOX.
Aan het Hof te Luxemburg werd door deze Spaanse eisers de vraag gesteld of onze rechtbank wel bevoegd is om het aanhoudingsmandaat te weigeren dat werd uitgevaardigd door de Spaanse uitzonderingsrechtbank. Het zou, volgens hen, de Belgische rechter niet toekomen om te oordelen of de Spaanse rechter wel degelijk wettelijk bevoegd is om te oordelen over het lot van deze vervolgde personen en evenmin om een aanhoudingsmandaat af te wijzen wegens een ‘zogezegde’ overtreding van fundamentele rechten van de vervolgden.
Spanje wil van de Europese rechters ook weten hoe vaak het nog nieuwe (al dan niet mislukte) aanhoudingsmandaten kan uitvaardigen.
Een conclusie, géén arrest
Om misverstanden te vermijden : de conclusie van de advocaat-generaal is géén arrest. Niets is definitief. Het is enkel de mening/het advies van het openbaar ministerie bij het Europees Hof. Wél is deze conclusie van belang want de advocaat-generaal neemt deel aan de deliberatie over de uiteindelijke beslissing en wordt vaak in zijn conclusie gevolgd.
Voor de verdediging van de Catalaanse politieke vluchtelingen kwam deze conclusie niet helemaal als een verrassing. Het debat dat eraan voorafging, op 5 april jl, was pittig, lang en moeizaam geweest. De Franste advocaat-generaal de la Tour en de Belgische voorzitter Koenraad baron Lenaerts legden daarbij de advocaten van de Catalanen over een aantal juridische kwesties flink het vuur aan de schenen.
Maar de algemene indruk achteraf was dat het verweer afdoende was geweest. Dat viel ook af te leiden uit andere vragen, onder andere geformuleerd door de Italiaanse rechter Lucia Serena Rossi.
ONAF, het ledenmagazine van de VVB
Categorieën
Bekijk hier de cartoons van Van Mol
Archief nieuwsberichten
Fins al final – tot het bittere einde.
Een hoopgevend precedent
Bovendien sprak hetzelfde Europees hof, twee maanden eerder, in februari, in een vergelijkbare zaak tegen de Poolse staat, een arrest uit dat, als precedent, bijzonder gunstig is voor de bannelingen. Ook de Deense rechter die mee tekende voor dat arrest zal trouwens mee beslissen over de Catalaanse zaak.
Het werd dus wat stil, en het was even slikken, op 14 juli, tot en met in de Catalaanse media, toen de conclusie van rechter de la Tour bekend werd. Nu wordt het bang aftellen tot het arrest er komt, dit najaar.
Onterechte ontsteltenis en blijvend vertrouwen
Aan advocaat Gonzalo Boye, die de verdediging van de Catalanen, samen met enkele Vlaamse confraters, mee aanvoert, werd door de krant ‘El nacional’ om commentaar gevraagd. Boye ergerde zich wat aan de ontstane ontsteltenis. En blijft vertrouwen in een goede afloop.
Volgens Boye is het zo goed als ondenkbaar dat het Europees Hof van Justitie zou terugkomen op baanbrekende rechtspraak die nog maar dateert van 22 februari 2022. Dat zou een Copernicaanse omwenteling betekenen.
Deze rechtspraak, die helemaal in het verlengde ligt van de Brusselse uitspra(a)k(en), stelt, sterk samengevat, dat elke vraag tot uitlevering, individueel en in functie van de betrokken partijen dient onderzocht te worden, en dat het niet volstaat, zoals de la Tour & c° nu beweren, om er van uit te gaan dat alles wel in orde komt omdat niet is aangetoond dat de (Spaanse) rechtbanken in hun geheel, systemisch en als dusdanig, niet naar behoren zouden werken.
Staatszaak vs rechtsstaat
Wie de Catalaanse zaak een klein beetje volgt, en de tribulaties van, onder andere, rechter Llarena maar ook van de Spaanse staatsveiligheid, weet ondertussen wel beter. In Spanje primeert in de zaak van de politieke vluchtelingen al lang niet meer de rechtsstaat maar de ‘rao d’estat’ – het belang van de Spaanse staat.
Daarom is advocaat Boye vrij gerust in het eindresultaat bij het Hof in Luxemburg. Niet voor het eerst geeft het openbaar ministerie zich, hier zoals elders in Europa, van meet af aan gewonnen.
Operatie Catalunya en andere schandalen
Draait het nu toch anders uit, dan wordt de zaak van bij het begin hervat en gaan alle registers, ditmaal internationaal, wijd open. Volgens Gonzalo Boye komt dan, door alle schandalen die inmiddels aan het licht zijn gekomen, (zoals onder andere de complotten in de ‘Operatie Catalunya’ met opnames van gesprekken tussen magistraten, procureurs, politici en journalisten) het voortbestaan zelf van de Spaanse staat in het gedrang. En vermijdt Madrid dit beter.
Boye stelt ook dat Jean Richard de la Tour, door het Spaanse ‘Supremo’ te willen ter hulp schieten het graf gedolven heeft van de Spaanse staat. Dat alles door middel van een conclusie die ‘destructief , inconsistent en onverdedigbaar is, die los staat van de realiteit en een bedreiging vormt voor de EU zelf in termen van verdediging van rechten en vrijheden.’ (www.nacional.cat, 16 juli 2022).
Tot het einde, als het moet…
President Puigdemont verwoordde het als volgt : ‘Lluitarem fins al final, sense rendir-nos’ : wij zullen strijden tot het einde, zonder ons over te geven!
H.Roosens
Lees ook: Fumus persecutions
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.
De Vlaamse Volksbeweging een duwtje in de rug geven? Uw steun zorgt ervoor dat de Vlaamse Volksbeweging haar werk kan blijven uitvoeren. Bovendien krijg je jaarlijks vanaf een bedrag van €40 een fiscaal attest.