De meertalige kosmopolitische fata morgana van Sven Gatz
Gevolgen voor taalwetgeving
We hebben het inmiddels reeds tot vervelens toe moeten aanhoren: Brusselaars hebben een eigen identiteit en die is, per definitie, niet combineerbaar met de Vlaamse. Men kan, zo gelooft men tegenwoordig in onze hoofdstad, wel Bruggeling, of Hasselaar, en Vlaming tegelijkertijd zijn, maar voor Brusselaars gelden andere regels.
Dat heeft voor de toepassing van de taalwetgeving gevolgen die door de Brusselse Minister van ‘Meertaligheid’, die deel uitmaakt van het contingent aan Vlaamse excellenties in het Brussels Hoofdstedelijk gewest, op een zeer eigenzinnige manier worden geïnterpreteerd.
Brussels kosmopolitisme
‘Deze stad’ zo twitterde Sven Gatz recent over Brussel ‘is geen Vlaamse stad, zelfs al is ze de grootste stad ter wereld waar ook Nederlands gesproken wordt. Deze stad is geen louter Franstalige stad, zelfs al is ze de grootste stad ter wereld na Parijs, waar men Frans spreekt. Ze is kosmopolitisch.’
En aan het adres van een aangereden fietser die zeven combi’s diende te laten voorbijgaan voor hij een PV in het Nederlands kon laten opstellen : ‘Geen fijn incident. Nu, ik kan je wel zeggen: deze stad past zich niet aan aan jou. Evenmin als New York, Berlijn, Glasgow of Montreal. Dat kun je jammer vinden. C’est comme ça…’.
Deze stad is geen Vlaamse stad, zelfs al is ze de grootste stad ter wereld waar ook Nederlands gesproken wordt. Deze stad is geen louter Franstalige stad, zelfs al is ze de grootste stad ter wereld na Parijs, waar met Frans spreekt. Ze is kosmopolitisch
Zoals Luckas Vander Taelen optekende in zijn column (DS 27 april 2021) : als staaltje van stockholmsyndroom kan dit tellen.
Dat Madrid, Malmö, Sydney of Kuala Lumpur zich, als stad, niet aanpassen aan (de taal van) een Nederlandstalig slachtoffer van een verkeersongeval is nogal wiedes. Maar Brussel is onze hoofdstad en Nederlands is, hier en bij ons, een officiële taal, die wettelijk op volstrekt gelijke voet staat met het Frans. Het is dus geen kwestie van ‘aanpassen’ maar van de wet toe te passen.
Excuus-Vlaming
De minister van meertaligheid voelde zich door Luckas Vander Taelen weggezet als ‘excuus-Vlaming’ en ging bijgevolg, na de twitterdiscussie, ook nog in de tegenaanval in de krant (DS 28 april 2021).
Voor Sven Gatz, zoals voor zijn voorganger Guy Vanhengel, het riedeltje is niet nieuw, mag de Vlaamse gemeenschap gerust verder aanwezig blijven (lees : investeren) in Brussel. Maar ‘wij’ , schrijft de minister, alias ‘de Nederlandstalige Brusselaars’…’zijn uw voorhoede niet’. Applaus op de Franstalige banken.
En de taalwetgeving, zo vervolgt de patiënt, die wordt maar beter afgestoft en op maat herschreven van een ‘meertalig’ gewest, waarbij het taalhoffelijkheidsakkoord eindelijk wél wordt geïntegreerd in de wet.
De schuld van de Vlaamse Volksbeweging
Indien het allemaal zo ver is gekomen, meent de meertaligheidsexcellentie, dat is dat mede de schuld van de Vlaamse Volksbeweging. Want die heeft, destijds, via de Raad van State, verhinderd dat het taalhoffelijkheidsakkoord uit 2002 zou toegepast worden.
De VVB zou hier met plezier willen voor opdraaien, maar ere wie ere toekomt, niet wij hebben deze procedures in gang gezet, ook al sloten wij er vol enthousiasme bij aan. Het is de juridische werkgroep van het Vlaams Komitee voor Brussel die deze pluim op haar hoed mag steken.
Inmiddels werd deze werkgroep wel een gemeenschappelijk VKB-VVB-instrument. In die mate bekennen ook wij schuld.
ONAF, het ledenmagazine van de VVB
Categorieën
Bekijk hier de cartoons van Van Mol
Archief nieuwsberichten
De oplossing
Om niet verdacht te worden van een gebrek aan belangstelling, dat wij overigens niet durven te vermoeden, stelt de minister in zijn column dat hij zélf, samen met wijlen Vic Anciaux, op gewestelijk niveau alvast voor dé ‘oplossing’ heeft gezorgd.
Dat de Franstaligen daar zo enthousiast over zijn dat ze het ook op lokaal niveau willen toepassen, minstens telkens wanneer een verkiezingscampagne aan de gang is, doet uiteraard een Vlaams alarm afgaan.
Binnen het gewest is dankzij de geniale betrokkenheid van Gatz & Anciaux de ‘dienst’ tweetalig. En niet de persoon die deze dienst aan zijn Vlaamse medeburger dient te verlenen. Met een kluwen aan weerkerende tellingen en wijzigende taalkaders tot gevolg, en taalverhoudingen die door de Franstaligen steeds opnieuw in twijfel worden getrokken. Of Vlamingen daarmee dus werkelijk beter af zijn is nog maar de vraag.
Taalhoffelijkheidsakkoorden
Voor de lokale besturen vatte het Brusselse Hoofdstedelijke gewest, in 2002, een ander plan op dat de naam ‘taalhoffelijkheidsakkoord’ mee kreeg.
Dat ‘akkoord’ is evenwel flagrant in strijd met de taalwetgeving. De taalwet bepaalt dat, wie in een Brussels lokaal bestuur wil aangeworven worden, voorafgaandelijk over een attest dient te beschikken dat een voldoende kennis van de twee talen aantoont. Het attest wordt bekomen na aflegging van een officieel taalexamen.
Het taalhoffelijkheidsakkoord, dat de vorm aannam van een gewestelijke omzendbrief, maakte dit attest bij aanwerving overbodig, op voorwaarde dat de aangeworven persoon binnen het jaar na de aanwerving, toch nog het attest behaalde.
In zijn column in Meervoud van deze maand, legt Bernard Daelemans, de huidige voorzitter van het VKB, uit dat niet hals over kop werd geprocedeerd door de Vlaamse beweging. Men keek eerst de kat uit de boom om, zoals verwacht, meteen te kunnen vaststellen dat de vereiste examens gewoonweg niet werden afgelegd. Pas daarna werd de Raad van State gevat die de omzendbrieven, uiteraard, zeer voorspelbaar, vernietigde. Maar dat detail blijkt onze minister zich niet meer te herinneren.
Tot daar de wet. En de toepassing van de wet.
Brussel, een Vlaamse stad waar tweetaligheid geldt
Deze wet is aan de Brusselse minister duidelijk niet besteed. Voor allerlei drogredenen. Zoals de belachelijke en ietwat neerbuigende uitlating dat ‘de stad zich niet aanpast’ …aan de Vlaamse burger. Brussel is onze Vlaamse (hoofd-)stad. Nogmaals : aanpassen is hier helemaal niet aan de orde.
Of dat kosmopolitisme, dat zelfbewuste Vlamingen blijkbaar niet kunnen ontwaren. Kosmopolitisme is geen kwestie van het onderhouden van een toren van Babel aan verschillende talen. Men kan perfect ééntalig zijn en zich tweehonderd procent kosmopoliet voelen.
Wat echter niet kan is een identiteit opbouwen zonder enige structuur. Zelfs geen Brusselse. Normen, waarden en grenzen horen er bij, evenals de afspraak over welke taal binnen welk grondgebied wordt gehanteerd. Gemaakte afspraken naleven evenzeer.
Wie in New York, Glasgow, Berlijn of Montreal voorbij komt of er blijft wonen past zich ook aan de daar geldende taal en regels aan.
Een kwestie van elementair respect
Vlaanderen besteedt heel veel middelen aan haar hoofdstad. Dat erkent en benadrukt Sven Gatz zelf. Daar mag wel wat meer tegenover staan dan ‘Sois belle et tais-toi’ of hier : ‘Geef af en verdwijn’.
Het is niet de Nederlandse taal die, in Brussel, achterhaald is. Het is gewoon een kwestie van elementair respect dat, nog steeds, ontbreekt. Voor onze taal, en voor de wetgeving die er achter staat. Een voorbijgestreefde houding, klakkeloos overgenomen van de Franstaligen die neerkeken of nog steeds neerkijken op Vlaanderen en daardoor blijven hangen in de 19de eeuw.
Nederlandstalige politici in Brussel, zonder Vlaamse ruggengraat en Nederlandstalige reflex, zouden dan ook beter twee keer nadenken voor ze zelf de Vlaamse tak afzagen waar ze op zitten. Want zoals de Franstaligen in Brussel, met Vlaamse of zijn het Nederlandstalige- Brusselse spitsvondigheden zoals de ‘taal van de dienst’ de Vlamingen proberen weg te cijferen, worden hun Vlaamse lakeien morgen zelf weggeveegd.
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.
De Vlaamse Volksbeweging een duwtje in de rug geven? Uw steun zorgt ervoor dat de Vlaamse Volksbeweging haar werk kan blijven uitvoeren. Bovendien krijg je jaarlijks vanaf een bedrag van €40 een fiscaal attest.