20.00 uur Verwelkoming
20.10 uur Michael Discart, nationaal ondervoorzitter van de VVB: “Naar 2024, Uitdagingen en opdrachten voor de Vlaamse Volksbeweging”
20.30 uur Algemene ledenvergadering met verkiezing afdelingsbestuur
21.00 uur Causerie dr. Koenraad Elst: “Uitdagingen en opdrachten van de Vlaamse Onafhankelijkheidsbeweging” naar aanleiding van zijn boek “Welslagen en Falen van de Vlaamse Beweging” (Polemos, Boechout/Antwerpen 2019)
22.00 Nawoord door de nieuw verkozen voorzitter.
Het bestuur trakteert een glas, napraten.

Vrijdag 21 oktober, cultureel centrum Begijnhof Diest, Zaal Elckerlyck
via hoofdingang, Infirmeriestraat 6, 3290 Diest. Vrije bijdrage.

 “Welslagen en falen van de Vlaamse Beweging”

Dr. Koenraad Elst is voor lezers van t’ Pallieterke en Doorbraak geen onbekende. Hij schrijft reeds vele jaren vanuit zijn eigen kijk over velerlei onderwerpen. Zijn vakgebied is de Oriëntalistiek en met name in India is de man “wereldberoemd”. Hij bestudeerde ondermeer het conflict tussen de Hindoecultuur en de Islamitische veroveraars. Maar ook over de Vlaamse onafhankelijkheidsstrijd heeft hij zo zijn inzichten.

In 2019 bracht hij een boek uit waarop hij met een beetje afstand kijkt naar de kansen van de Vlaamse Beweging uit verleden maar vooral voor de toekomst met een resoluut pleidooi voor Vlaamse staatsvorming.
Uit de achterflap:
“In 1970 hebben de Vlamingen, eigenlijk de Zuid-Nederlanders, hun democratische meerderheid opgegeven. Net toen de Vlaamse meerderheid sterk genoeg leek te worden om de macht in België op termijn over te nemen, saboteerde de minderheid dat scenario zeer doeltreffend.

Behoudens een revolutionaire inkeer bij de Franstaligen, de enige manier om deze institutionele knoop nog te ontwarren, kan België geen democratie meer worden; de blokkering van de meerderheid en haar onderwerping aan de minderheid zijn hier gebetonneerd.

Daarom pleit dr. Koenraad Elst voor een “retour à l’évidence”. Laat op dit grondgebied voor de zoveelste keer de staatsgrenzen hertekend worden, zodat de feitelijk bestaande aparte samenlevingen zelfstandige politieke eenheden kunnen vormen. Dat verraad aan België, of liever, deze trouw aan de democratie, is een vanzelfsprekendheid voor wie de kwestie van op een zekere afstand bekijkt.

Terloops geeft de auteur uiting aan zijn meewarige indruk van de echt bestaande Vlaamse beweging, die al vele jaren met haar hoofd tegen de muur aan- beukt maar op de echte hefbomen van de macht weinig druk uitoefent. Ook over het Vlaamse volk en zijn beuzelachtige houding tegenover staatkundige vraagstukken maakt hij zich weinig begoochelingen.”