Gedurende tientallen jaren is seizoenarbeid van West Vlamingen in Frankrijk nooit weggeweest.
Het was voor vele families, vrienden en gemeenten een vast jaarlijks terugkerend gegeven,
waarnaar zelfs door velen werd uitgekeken.
Wat lag er aan de oorsprong van die seizoenarbeid? Waarom trokken onze voorouders voor
wekenlang over “de schreve”?.
Het hoogtepunt van de seizoenarbeid situeert zich voor WO 1, toen tot 60.000 West Vlamingen
met hun “baluçon”, al dan niet per fiets of met de trein, naar Frankrijk trokken en er zich in de
agrarische sector, in de steenbakkerijen en in de cichoreiasten krom gingen wroeten om hun gezin
overlevingskansen te bieden.
Daarbij het verhaal van de Vlamingen “in de vremde”, waar een andere cultuur heerste en waar
ook uitbuiting en spanningen deel uitmaakten van het dagelijks werk en leven. Hoe hebben de
West Vlaamse seizoenarbeiders zich georganiseerd om ook hun rechten in Frankrijk te bekomen?
Werden ze hierbij een hand gereikt, door wie en waarom?
In een voordracht met beeldmateriaal geïllustreerd, wordt bijzondere aandacht aan de
onderliggende onderwerpen besteed en in ruimer historisch kader ingeplant, zodat de aanhoorder
een dieper inzicht verwerft in de materie van de seizoenarbeider. Hoe reageert de nationale
overheid op de sociaal-economische problematiek in Vlaanderen. Het is hoe dan ook een “zwarte
pagina” in de geschiedenis van Vlaanderen, die o.a. noodgedwongen in seizoenarbeid uitmondt.
Géry CAPPON, ingenieur in de scheikunde, gaat op pensioenleeftijd geschiedenis studeren aan de
universiteit te Gent. Hierbij doet hij aan intens archiefonderzoek met betrekking tot genealogie en
plaatselijke geschiedenis. Eén van zijn vele archiefonderzoeken is deze van het thema van deze
gespreksavond met name “West-Vlaamse seizoenarbeid in Frankrijk”.