11-juliviering Vlaams Huis Brussel
11-juliviering Vlaams Huis Brussel
Onze Vlaamse nationale feestdag biedt weinig reden tot vieren, benadrukte VVB-voorzitter Hugo Maes tijdens zijn toespraak op het traditionele feest dat de Vlaamse Volksbeweging samen met Meervoud en TAK op 11 juli organiseert in de Brusselse Drukpersstraat.
Na twee jaar coronamaatregelen werd dit opnieuw een voltreffer.
Eerder dan er een zootje van te maken roept Hugo Maes de politiek op om de handen in elkaar te slaan :
‘Een onafhankelijke Vlaamse republiek is immers prioritair en overstijgt kleinzerige partijbelangen. Eerst onafhankelijk worden’, besluit hij, ‘en hoe we die staat nadien inrichten – links, rechts of averechts – zal afhangen van het democratisch verdict van de Vlaamse kiezer.’
De volledige toespraak vindt u hierna, samen met ons beeldverslag en veel foto’s.
Veel kijk- en leesplezier!
Toespraak Hugo Maes op 11-juliviering
Op onze Vlaamse feestdag was ik op het Brussels stadhuis…
Vlamingen,
Ik was deze morgen in het stadhuis van Brussel voor de 11 juli viering van het Vlaams Parlement, waar nogal wat ‘gestelde en ook ongestelde lichamen mijn pad kruisten. En tussen al dat schoon en minder schoon volk vang je soms wel eens een weetje op, dat ik jullie natuurlijk niet wil onthouden. Daar gaan we.
Kersvers Kuifje
Iedereen herinnert zich beslist de Congo-safari vorige maand van koning Filip. Als kersvers Kuifje trok de koning der Belgen naar het zwarte land op de evenaar. Niet met Bobby en ook niet met (boy) Coco deze keer maar met zijn madam Matiel en met onze Alexander van Brakel. Een Coburgse editie dus van “Kuifje in Afrika – anno 2022”.
Politiek correcte boetekleed
Aan zich zou dit nauwelijks het vermelden waard zijn, tenzij in de Story of Dag Allemaal, ware het niet dat onze vorst het politiek correcte boetekleed aantrok om zijn spijt te betuigen voor het onrecht de Congolezen aangedaan tijdens de kolonietijd. Zijn voorvader Pol II had daar meer dan één handje van weg. Flip besefte wel dat de feiten al meer dan een eeuw geschiedenis zijn, van voor de pruimentijd en dat de betrokken acteurs al lang dit ondermaanse verlaten hebben. Maar spijt betuigen voor toestanden waar je part noch deel aan hebt staat zo vandaag modieus. Vandaar.
Koninklijke spijtoptant
Dus vrienden, ik kreeg hoop. Ik had er een bak bollekes van De Koninck op verwed dat onze nieuwbakken koninklijke spijtoptant op Vlaanderens feestdag vandaag in het Brusselse stadhuis zijn spijt zou komen betuigen aan ons Vlamingen voor wat zijn voorvaderen en de belZIEKE kliek ons al tweehonderd jaar aandeden. Ik doolde want de verlichte Coburger zond niet eens zijn kat.
Maar geen nood vrienden, ik blijf hopen. Indien ik mijn discrete contacten mag geloven, zou onze minzame monarch die spijtbetuigingen reserveren voor het moment dat Vlaanderen een onafhankelijke republiek geworden is. We moeten van de Vlaamse staat dan ook dringend werk maken. Het zou ronduit onbeleefd zijn om onze vorst nog langer te laten wachten.
Ik zei dus dat ik deze morgen op het Brussels stadhuis was.
Zoals gewoonlijk was het academisch deel wollig. Eerder een ‘light’ versie van wat je op 11 juli mag verwachten. Weinig directe Vlaamse strijdvaardigheid vanop de kansel. De uitgebreide receptie achteraf maakte veel goed. mijn slecht karakter kennend had ik zo’n stil vermoeden dat de smaakvolle catering wel eens de ware reden zou kunnen zijn voor de aanwezigheid van zo veel schoon volk, de crème de la crème van Vlaanderens politieke elite incluis.
Gastheer in zijn beste Nederlands
Gastheer op het stadhuis was ook zoals gebruikelijk PS-burgemeester Close, die de aftrap gaf en in zijn beste Nederlands niet naliet te veinzen dat we welkom waren. Schaamte en hypocrisie zijn de man echt niet vreemd. Je moet maar durven. De Brusselse burgervader heeft er blijkbaar geen moeite mee ondanks de jaarlijkse mooie woorden, de toepassing van de wettelijke taalverplichtingen zonder scrupules naast zich neer te leggen, laat staan toe te zien op de correcte toepassing ervan.
Onbestrafte discriminatie
Ik dacht nog, maar ik was naïef dat tenminste één politieke professional op hoofse wijze maar kordaat die onbestrafte discriminatie van onze moedertaal in Brussel zou aankaarten, maar niks hoor. Het momentum – onze nationale feestdag – was er wel, de durf en de daad dan weer niet. Of had dat misschien de sfeer en gezelligheid verbroken? Wat er ook van zij, de politieke binnenwacht gaf stilzwijgend forfait.
Gelukkig trokken de Vlamingen in 1302 met straffer piotten naar de Groeningekouter.
Actie van de VVB: Meer respect voor het Nederlands in Brussel.
11-juliviering Vlaams Huis Brussel
Wandeling op de grote markt
Daarom hebben we deze morgen met de VVB dan maar de buitenwacht georganiseerd en zijn we op de grote markt onze eis voor meer respect voor het Nederlands in Brussel ludiek en al wandelend gaan verduidelijken. Er is geen enkele reden om nog langer te tolereren dat wij als Nederlandstaligen tot tweederangsburgers gereduceerd worden
Er valt vandaag trouwens niets te verwachten van de Vlaamse excellenties in de Brusselse regering, die als goed verdienende Vlaamse “leliaards anno 2022” door hun Franstalige collega’s gegijzeld worden en/of collaboreren. Nochtans had de Vlaamse overheid met beperkte middelen een duwtje kunnen geven in de richting van de wettelijke tweetaligheid in de hoofdstad. Net zoals vele jaren geleden, toen de afdeling culturele uitstraling van de NCC (Nederlandse commissie voor de Cultuur) met een bijdrage die nooit hoger was dan amper 125 euro, handelsverenigingen met succes aanmoedigde om hun reclame tweetalig te voeren. Neen dus, Sven Gatz spendeerde liever honderdduizenden euro’s aan (toen) partijgenote Sihame El Kaouakibi. Nu ja, van de catastrofale (cfr. de verslagen van de rekenkamer) boekhouder van het Brussels gewest was niks anders te verwachten.
Taalwetgeving
Hoewel de taalwetgeving voor onze openbare besturen dan wel officieel geregeld zou moeten zijn, is de strijd voor het Nederlands hier en ook in de Rand nog ver van gestreden. De Franstaligen vegen er met verve hun tricolore dissidente voeten aan. Meer nog, de federale overheid probeert met het Engels de oplossing te vinden en de Belgische kwestie van Nederlands en Frans te vermijden door gebruik te maken van de taal van Shakespeare. Voorbeelden te over. Zo trekken we naar de Olympische spelen als ‘team Belgium’ met onze “Yellow Tigers, Red Lions, Belgium Cats, Belgium Cheetahs, Belgium Tornado’s en Belgium Bulls”. Een anglofiele zoölogie dus. In strijd met de taalwetgeving, vullen we onze belastingbrief in met ‘myminfin’, gaan we op pensioen via “mypension.be” of trekken we onze gezondheidstoestand na op “my health viewer”. De adviezen van de VCT (vaste commissie voor taaltoezicht) die waakt over de naleving van de taalwet, worden straffeloos naast zich neergelegd waardoor de VCT tandeloos en bijgevolg nutteloos wordt. Het zou in alle geval een serieuze stap voorwaarts betekenen, als de VCT zou worden omgevormd in een instelling met rechtsprekende bevoegdheid.
Ik was dus op het Brussels stadhuis
Ik was dus op het Brussels stadhuis want vandaag viert Vlaanderen feest. En omdat een zelfverklaard groot staatsman – bij name Alexander De Croo –ons onlangs nog de raad gaf om “het verleden recht in de ogen te kijken om hieruit lessen te kunnen trekken”, doe ik dat vandaag met graagte.
“het verleden recht in de ogen te kijken om hieruit lessen te kunnen trekken”
Alexander De Croo
720 jaar geleden
720 jaar geleden bezorgden wij de Fransen een serieuze oplawaai in Kortrijk. Toegegeven, zowat de enige match die we ooit van hen gewonnen hebben en dan nog met de hulp van buitenlandse vedettespelers (Willem van Gullik, Jan van Renesse, Gwij van Namen) én zonder de grafelijke Vlaamse coach Robert van Bethune, die in Chinon aan de Loire op de bank zat. Er was later nog wel de match op de Pevelenberg, maar daar verlieten we voor het eindsignaal van de verlengingen het veld.
Geven en toegeven
Jammer genoeg moet ik vaststellen dat we vandaag hieruit weinig lessen getrokken hebben. In zo’n 20 jaar voor 1302, hadden ze er hier ook een zootje van gemaakt. Poorters, ambachten, het gemeen en de adel ruzieden er duchtig op los en veranderden zelfs zonder scrupules van kamp, waaruit de Franse koning gretig garen spon. Pas toen we in 1302 dan toch samenwerkten en de conventionele regels over boord gooiden, boekten we resultaat. Jammer genoeg ging uiteindelijk alles wat we bereikt hadden met het verdrag van Athis-sur-Orge weer verloren aan Schone Filips.”Geven en toegeven”, ook toen al een kwalijke Vlaamse gewoonte van onze onderhandelaars.
Verkiezingen in het vooruitzicht
Met straks de verkiezing in het vooruitzicht, waar wij, Vlaams-nationalisten wel eens de meerderheid in Vlaanderen zouden kunnen wegkapen, roep ik dan ook namens de VVB alle Vlaamsgezinde politieke partijen en de ongebonden Vlaamse beweging op om zonder exclusieven de handen in mekaar te slaan, onverbiddelijk met de belZiek komaf te maken en resoluut te gaan voor een onafhankelijke Vlaamse staat. Een onafhankelijk Vlaamse republiek is immers prioritair en overstijgt kleinzerige partijbelangen. Eerst onafhankelijk worden en hoe we die staat nadien inrichten – links, rechts of averechts – zal afhangen van het democratisch verdict van de Vlaamse kiezer.
Ik mag hopen dat straks na de verkiezingen het adagio van de Duitse filosoof Georg Wilhelm Friedrich Hegel nu eens niet bewaarheid wordt toen hij schreef: „Wir lernen aus der Geschichte, dass wir überhaupt nichts lernen.“
Tenslotte wens Ik jullie allen een mooie maar vooral strijdvaardige Vlaamse feestdag toe.
Hugo Maes
Voorzitter Vlaamse volksbeweging.
Fotogalerij
Klik op een foto om de foto groot te bekijken. U kan dan met de pijltjes doorheen de galerij navigeren.
Wil u de foto ophalen of delen op sociale media? Klik dan rechts bovenaan op de pijl. (zie afbeelding hiernaast).
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.
De Vlaamse Volksbeweging een duwtje in de rug geven? Uw steun zorgt ervoor dat de Vlaamse Volksbeweging haar werk kan blijven uitvoeren. Bovendien krijg je jaarlijks vanaf een bedrag van €40 een fiscaal attest.