- 29/05/2020
- 09:33
Een gestrand land dat wegzinkt in chaos en verdampt.
Tijd voor Vlaanderen om uit te stappen.
Dinsdag 2 juni 2020; precies 541 dagen geleden viel de regering MICHEL over het zogezegd niet afdwingbare MARRAKESH-akkoord: of hoe de waarheid geweld wordt aangedaan.
De goedkeuring van het MARRAKESH-akkoord diende als opstap voor de toenmalige premier naar Europa; de goede kant van de MICHEL-geschiedenis!
Dat heeft PS niet belet een noodregering op te blazen. Deze Waals-nationalistische politieke formatie, intern verdeeld, en onder de knoet van de FGTB met in de achteruitkijkspiegel de marxisten van de PTB kan geen kant op.
Hoelang zal het nog duren vooraleer men het in Wallonië doorheeft dat met de PS in het bijzonder en de linkerzijde in het algemeen een economisch herstel niet mogelijk is. Financiële verantwoordelijkheid en privaat initiatief zijn voor de PS onmogelijke opgaven omdat hun bestaan hiermede bedreigd wordt.
Dientengevolge zijn de Franstaligen niet te spreken over initiatieven die leiden tot een daling van de financiële transfers, het overdragen van de sociale zekerheid, inclusief de budgetten, aan de gemeenschappen en een financieringswet die de deelgebieden verantwoordelijkheden oplegt.
De helft van het Vlaams electoraat, niet alleen door de PS, maar evenzeer door de MR, wordt uitgesloten maar is wel goed om jaarlijks om en bij de 12 miljard euro op te hoesten om hun politiek kliëntelisme te financieren. Over de besteding van deze gigantische overdracht van financiële middelen, die Vlaanderen onherroepelijk verarmen, mag zelfs geen vraag gesteld worden.
ONAF, het ledenmagazine van de VVB
Categorieën
Bekijk hier de cartoons van Van Mol
Archief nieuwsberichten
Ecolo, met haar Groen aanhangsel, drijft de arrogantie ten top door te weigeren de vertegenwoordigers van de grootste Vlaamse partij in dezelfde ruimte te ontmoeten. Indien Vlamingen maar zouden durven overwegen dezelfde houding aan te nemen zouden ze voor racisten en nazi’s worden uitgescholden. Unia heeft hier duidelijk een trein gemist.
In dit kader zal de bestaande staatsschuld bijkomend belast worden door de maatregelen om de corona crisis te bestrijden. Belastingen verhogen wordt zo goed als onvermijdelijk. Deze zullen vooral Vlaanderen treffen: geen probleem voor het linkse zuiden zolang ze maar hun kliëntelisme kunnen financieren en politiek overleven.
De federale rompregering, die ééndrachtig beslist zolang het uitgaven betreft, zal onvermijdelijk geconfronteerd worden met ideologische keuzes van zodra het ontvangsten (nieuwe belastingen) betreft. Tenzij de Vlamingen andermaal door de knieën gaan is een kortsluiting niet uit te sluiten, hetgeen tot vervroegde verkiezingen zou kunnen leiden.
De huidige staatsstructuur, met een grondwet die de Vlaamse demografische meerderheid tot een politieke minderheid gedegradeerd heeft, moet worden verlaten.
Vlaanderen, dat het grootste deel van deze crisis zal moeten financieren, moet kunnen beschikken over doeltreffende middelen om de besteding van de financiële middelen voor het Waals gewest en de Franse gemeenschap op hun accuraatheid te controleren en er kunnen op toezien dat deze niet afgeleid worden om hun politieke comfortzones te financieren.
De opbrengsten van de bedrijfs- en overdrachtbelastingen zullen te lijden hebben onder een dalende economische activiteit en amper nog kunnen bijdragen aan de financieringen van de lopende uitgaven en het afbouwen van de schuld.
Daarbij mag niet uit het oog worden verloren dat het Waals gewest aankijkt tegen een schuld van 150% van zijn bruto regionaal product en dat de Franse gemeenschap zo goed als bankroet is. Zorgen maken ze er zich niet over, waarom zouden ze, want het is toch Vlaanderen die voor de schuldaflossing opdraait.
De economische en financiële gevolgen van de corona crisis beletten de PS-voorzitter echter niet een lans te breken voor hogere minimumlonen en sociale uitkeringen, investeringen in openbare voorzieningen, een staatsgeleide economie en nationaliseringen. Hoe dit zal gefinancierd worden blijft gehuld in de nevelen tussen Samber en Maas. Dit alles is na te lezen op de webstek van de PS.
Louis VERBEKE, voorzitter van de VLERICK BUSINESS SCHOOL merkt in DE TIJD van 2 september 2014 terecht op:
Wanneer vertellen we eens heel duidelijk op basis van feiten aan het hele land dat het onverantwoord is voor Vlaanderen om 8 à 10 procent van zijn B.B.P. over te dragen om het prompt verloren te zien uitdelen, zonder hoop op beterschap?
Alain MOUTON schrijft in TRENDS van 4 november 2015:
Zonder Vlaamse solidariteit heeft Wallonië een primair tekort (ontvangsten min uitgaven zonder rentelasten) van 7,9 miljard euro of 8,8 procent van het bruto binnenlands product (bbp). Vlaanderen zou in dat geval kunnen rekenen op een begrotingsoverschot van 7,4 miljard of 3,45 procent van het bbp.
Volgens de media, wordt er discreet onderhandeld om de post WILMES-periode voor te bereiden. Ondermeer, ook langs Vlaamse kant, wordt gedacht aan herfederaliseren van bevoegdheden en een federale kieskring.
Herfederaliseren is een schuldbekentenis van formaat. Door een halve eeuw staatsmisvormingen heen is dit land knarsend tot stilstand gekomen en werden diffuse en overlappende bestuursstructuren gecreëerd die het gevolg zijn van compromissen over compromissen om een staatsbestel in stand te houden met partners met diametraal tegengestelde politieke inzichten en beleidsopties, en met Vlaanderen als financier.
Deze staatstructuur heeft er ondermeer voor gezorgd dat dit land opgezadeld is met 9 ministers van Volksgezonheid; steeds echter wordt vergeten erbij te vermelden dat deze bezet worden door 6 Franstaligen, 2 Vlamingen en 1 Duitstalige.
Het is hallucinant te moeten vaststellen dat “Vlaamse” politieke formaties nog durven opkomen voor het overdragen van gewest- en gemeenschapsbevoegdheden naar de federale staat zonder acht te slaan op de bestaande blokkeringsmechanismen en nalaten de Franstaligen erop te wijzen dat hiermede al hun voorkeurregelingen eveneens op de helling komen te staan
Inderdaad, indien er geherfederaliseerd dient te worden, of erger nog, het herstel van de Belgische eenheidsstaat van voor 1970, dan gebiedt de intellectuele eerlijkheid dat ook alle voorrechten, die aan de Franstaligen toegekend werden, eveneens afgeschaft te worden, dit houdt in:
- Het herstel van de democratische besluitvorming door het afschaffen van:
- alle bijzondere meerderheidswetten;
- de belangenconflict- en alarmbelprocedures;
- Het herstel van de territoriale integriteit, de taalgrens beschermt het Vlaams grondgebied;
- Het afschaffen van alle voorkeurrechten voor de Franstaligen in Vlaanderen;
- Het afschaffen van de paritaire samenstelling van de federale regering en andere beleidsorganen;
Dit zal tot gevolg hebben dat in de federale Kamer een stem van een Vlaming evenveel waard wordt als een stem van een Franstalige en dat er komaf wordt gemaakt met belangenconflicten in te roepen die ieder beleid compromitteren.
De voorstanders van een federale kieskring verliezen uit het oog dat de Franstaligen deze verkiezingen, er kan gif op genomen worden, zullen misbruiken om er in Vlaanderen een talentelling uit te distilleren en bijkomende voorrechten af te dwingen.
Behoudens een deus ex machina zullen de onderhandelingen gevoerd worden binnen het huidige grondwettelijke kader, hetgeen betekent dat de Vlaamse onderhandelaars op ieder ogenblik kunnen geconfronteerd worden met een arsenaal van blokkeringen.
Deze blokkering kan doorbroken worden door artikel 35 van de grondwet toe te passen, hetgeen inhoudt dat alle bevoegdheden aan de gewesten en de gemeenschappen worden toevertrouwd en de residuaire bevoegdheden aan de federale staat, ofwel de grondwet herschrijven, die uitgaat van een Vlaamse en een Waalse natie die autonoom beslissen over de organisatie van hun staatsverband, rechten en plichten van de burgers, en de middelen die ervoor dienen gevraagd te worden en de verantwoording voor het gebruik ervan.
Solidariteit kan worden afgesproken voor zover deze doorzichtig, controleerbaar, resultaatgebonden en uitdovend is.
Willy DE WAELE
OVV Voorzitter
Lezing door Joren Vermeersch: ‘De boerenopstand van Zannekin en zijn kerels’
De bastaardkinderen van de graven van Vlaanderen en de staatshoofden van België.
