Vlaanderen is óns land
Avanti met de heptatus
Het is avantí met Vivaldi, de belgische heptapus-regering heeft zichzelf in het zadel gemurwd.
Dat een Vlaming eerste minister is geworden kunnen we alleen maar beweren indien het onze bedoeling zou zijn om de nieuwe premier te beledigen. Hij zelf gaat liever door het leven als Belg. Kijk er de stuiptrekkingen van Alexander De Croo op na in ons VVB-filmpje van vorig jaar, toen hem een doosje Maxiflandria overhandigd werd. De lichaamstaal liegt er niet om.
Bekijk het filmpje hier onder.
Niet ‘mijn’ regering?
Vormt deze heptapus ‘onze’ regering? De regering is van iedereen en dus van niemand.
Maar met 42 zetels aan Vlaamse kant en 46 aan Franstalige zijde zitten de Vlamingen alvast niet in de meerderheid in de zevenkoppige kakofonie. Nochtans wonen meer dan 60% van de kiezers in Vlaanderen, tegenover 32% in Wallonië. Brussel is goed voor bijna 8%.
Brussel buiten beschouwing gelaten – maar daar kan door de opeenvolgende staatshervormingen geen Vlaamse partij die naam waardig ooit nog één kamerzetel behalen – telt Vlaanderen 87 zetels in de kamer. De Vivaldi-regering is goed voor 42 zetels van kamerleden behorend tot de Nederlandstalige taalgroep. Ook dat is minder dan de helft.
Een fundamentele Vlaamse benadeling
Dan laten we nog buiten beschouwing dat de zetels over de kieskringen (11) zijn verdeeld volgens de bevolkingsaantallen eerder dan volgens het aantal kiesgerechtigden. Nochtans is het recht- bij ons de plicht- om te stemmen een essentieel onderdeel van en onlosmakelijk verbonden met volwaardig burgerschap. En is dat burgerschap determinerend om te mogen mee beslissen over het reilen en zeilen van een land. Daartoe moet aan bepaalde voorwaarden voldaan wonen waarvoor niet iedereen in aanmerking komt. Het zou dus correcter zijn om zetels tussen de kiezers te verdelen, eerder dan volgens bevolkingscijfers.
Indien de 150 kamerzetels tussen de provinciale kieskringen zouden verdeeld worden volgens het aantal kiezers, eerder dan volgens de bevolking, dan zou dat voor Vlaanderen 3 zetels extra opleveren ipv de huidige 87. Met 60,21% van de kiezers, krijgt Vlaanderen nu slechts 58% van de zetels in de kamer toegewezen.
Bovendien staat, door allerlei mechanismen, het aantal te verkrijgen zetels niet in verhouding tot de stemmen die ze ‘kosten’. Zo berekende HLN (11 september 2019) dat, indien een écht proportioneel systeem zou worden toegepast, Vlaamse partijen 6 zetels extra zouden verkrijgen en de Franstaligen 7 minder.
De benadeling van Vlaanderen wanneer het erop aankomt om zetels te kunnen verkrijgen, ten opzichte van het zuiden van het land, staat dus vast. De kamer, en bijgevolg de regering waar ze een meerderheid dient voor te leveren, is van bij het begin géén correcte weerspiegeling van de verhouding tussen Vlaanderen en de rest van het federale land.
CD&V: een merkwaardige beslissing
De rol van CD&V bij de totstandkoming van de heptapus is wat merkwaardig. De andere Vivaldi-partijen die in Vlaanderen stemmen ronselen kunnen we niet verdenken van enige Vlaamse reflex. Integendeel. Voor CD&V ligt dat blijkbaar, a rato van bijna 30% (het aantal leden dat de regeringsdeelname niet goedkeurde tijdens het congres van 30 september) toch nog anders.
CD&V is dan ook, naast het vijfde wiel aan de Vivaldi-wagen, het Vlaamse schaamlapje van deze belgisch-nationalistische regering. Waarvan het programma weinig goeds laat voorspellen voor Vlaanderen.
Eerder dan voluit de Vlaamse kaart te trekken en dus te kiezen voor oppositie, heeft CD&V er toch maar voor gekozen om ‘er bij’ te zijn. De VVB, die menig oprecht Vlaamse CD&V-er tussen haar leden heeft geteld en nog telt, betreurt dit.
Door zo te handelen levert CD&V deze Avanti-regering een comfortabele meerderheid op, in schril contrast met die ene zetel op overschot die ze anders zou gehad hebben en het veel moeilijker leven dat haar dan beschoren zou geweest zijn.
Dit laat een smaak van verraad na in de mond. De kiezer zal daar, uiterlijk in 2024, over oordelen.
ONAF, het ledenmagazine van de VVB
Categorieën
Bekijk hier de cartoons van Van Mol
Archief nieuwsberichten
Vlaamse meerderheid vs de systeemfout van België
Anderzijds moet een federale regering ‘een’ meerderheid hebben, de welke staat nergens beschreven.
Er kan evenwel niet naast worden gekeken dat, in België, een coalitie van dwergpartijen erin geslaagd is om een inhoudelijk wanstaltige meerderheid met zeven te vormen waarbij de twee partijen die de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigen én het grootste aantal zetels wisten te behalen, van de macht worden uitgesloten. Dat gebeurt meestal niet in een democratie.
Evenmin levert een verliezer van de verkiezingen die als zevende uit de stembus komt gewoonlijk de premier.
Echter, zoals professor Maddens het eerder deze week nog verklaarde aan Knack : dit hoeft niet te verbazen. Deze systeemfout zit gebeiteld in de Belgische constructie, met opzet en met voorbedachte anti-Vlaamse rade.
Vlaamse onafhankelijkheid
Het zij zo. Ons land is Vlaanderen, niet België. Na vijf jaar communautair vriesvak en deze nieuwe vernedering van de democratie dient het eindelijk tot Vlaanderen door te dringen dat onze toekomst daar ligt en nergens anders.
Enkel het Vlaams parlement vertegenwoordigt écht het Vlaamse volk. En de regering die daar wordt gevormd is onze énige échte regering. Enkel daar worden de Vlaamse belangen, van welke aard of kleur ook, in werkelijkheid verdedigd.
Enkel in ons parlement kan ons volk zijn onafhankelijkheid uitroepen.
Laat ons, wat voorafgaat indachtig, daar, vanaf nu en de volgende jaren, volop werk van maken. #WVS.
Hilde Roosens – 1 oktober 2020.
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.
De Vlaamse Volksbeweging een duwtje in de rug geven? Uw steun zorgt ervoor dat de Vlaamse Volksbeweging haar werk kan blijven uitvoeren. Bovendien krijg je jaarlijks vanaf een bedrag van €40 een fiscaal attest.