Nationalisme, burgerrechten en Vlaamse onafhankelijkheid
De Vlaamse natie staat er, de Vlaamse hegemonie bevestigt zich, Vlaamse onafhankelijkheid is de volgende logische stap. Vlaams-nationalisme zit dan ook niet zonder reden in de hoek waar de belgicistische klappen vallen. Na de coronacrisis brokkelt de cohesie binnen Vivaldi verder af en kraakt de federale structuur meer dan ooit in al haar voegen.
De VVB stuurt, pluralistisch en inclusief, aan op een onafhankelijke staat waar vrijheid, gelijkheid en verbondenheid centraal staan en burgerrechten worden gerespecteerd. Niet tegen andere volkeren of gemeenschappen, maar vóór Vlaanderen.
De tol van corona
Anderhalf jaar corona eist van allen een zware tol.
De rechtsstaat staat, nog steeds, onder druk door het uitblijven van een pandemiewet. Het parlement werd daardoor de facto uitgeschakeld terwijl het land wordt bestuurd aan de hand van ministeriële besluiten, die vaak, zelfs door diegenen die ze schreven, niet kunnen geduid worden.
Essentiële burgerrechten, waaronder niet in het minst onze privacy, kwamen gedurende de voorbije maanden regelmatig in het gedrang door maatregelen en methodes die men, in het ‘hoger belang ‘van de bestrijding van de pandemie trachtte ingang te doen vinden. Waarbij zelfs het houvast dat hoven en rechtbanken gewoonlijk bieden plots op een glibberige helling bleek te staan. De Raad van State toonde zich, meer dan eens, wel erg ver meegaand in de beslissingen van Vivaldi.
Parallel smelt het vertrouwen van de bevolking in de politiek als sneeuw voor de zon.
ONAF, het ledenmagazine van de VVB
Categorieën
Bekijk hier de cartoons van Van Mol
Archief nieuwsberichten
Vivaldi, geen legitimiteit, geen samenhang
Op regeringsvlak kwam vorig jaar, na lang wachten, uiteindelijk toch nog onverwacht een onwaarschijnlijke coalitie van de grond. En belandden de grootste Vlaamse partijen federaal in een oppositierol die, gelet op de omstandigheden, niet altijd even makkelijk te voeren viel.
Tegelijk heerst een ‘flou artistique’ van jewelste over bevoegdheden waarvan, normaliter, nochtans duidelijk is waar ze horen uitgeoefend te worden. Maar er hangt, als het van Vivaldi afhangt, duidelijk herfederalisering in de lucht. Hoe meer mist kan gespuid worden, hoe beter.
Zodoende werden, in het ‘grotere belang’ van het ‘algemeen belang’, institutionele zekerheden heel makkelijk aan de kant geschoven ten gunste van een overlegcomité dat een institutionele draak is. Op dat niveau slaagt vooral federaal erin om zich te profileren, ten koste van de gewestelijke overheden die nochtans, in theorie, op volledige voet van gelijkheid staan. Alleen blijkt dat maar zelden uit de beslissingen die het resultaat zijn van dat overleg. Steeds de zelfden lijken daar het onderspit te delven, vaak in naam van redelijkheid die maar aan één kant van de taalgrens lijkt te heersen.
Uit de peilingen blijkt dat Vivaldi inmiddels, maand na maand, minder Vlaanderen vertegenwoordigt. En daardoor even veel legitimiteit als samenhang mist
Federaal regeert uiteindelijk de PS het land, met de medeplichtigheid van een tegennatuurlijk samenraapsel aan Vlaamse partijtjes waarvoor stilaan de kiesdrempel wenkt.
Een PS die overigens, samen met MR, meer dan eens oppositie voert binnen de meerderheid, alias de Vivaldikakofonie.
Extremen winnen
Ook de geesten hebben geleden en lijden nog steeds onder de pandemie. Hoe dat verder evolueert zal nog blijken wanneer de steunmaatregelen wegvallen en de economische gevolgen van de crisis helemaal duidelijk zullen worden.
Wél staat vast dat isolement en gebrek aan ‘gewone’ communicatie hard hebben toegeslagen. Standpunten worden scherper dan ooit verwoord, meningen worden ruwer verdedigd, allerhande complottheorieën doen nog vlotter dan anders de ronde terwijl – of net doordat – de rem van het rechtstreeks sociaal contact ontbrak.
Eén ding staat vast, mensen, kiezers, zijn ontevreden en steken het niet onder stoelen of banken. Steun voor het meer gematigde centrum, zo blijkt eveneens uit de peilingen, ooit zo typisch voor Vlaanderen, neemt af in het voordeel van partijen die meer extreme standpunten vertolken.
Een staat die kraakt in al zijn voegen: Vlaamse hegemonie vestigt zich
De crisis heeft vooral aangetoond dat ons staatsbestel kraakt in zijn voegen. De barsten in het federale land zitten dieper dan ooit. De tegenstelling tussen noord en zuid komt nu voortdurend aan de oppervlakte. Zelfs over corona en de bestrijding ervan hebben Walen en Vlamingen, uitgesproken, een zeer verschillende mening.
Vlaanderen is meer dan ooit een natie, verschillend van wat zich afspeelt ten zuiden van de taalgrens. De Vlaamse hegemonie vestigt zich, langzaam maar zeker. Dat gebeurt evenwel niet zonder weerstand van de krachten die tot nu toe de macht bezaten.
Het is dan ook wellicht geen toeval dat de Vlaamse beweging en alles wat neigt naar een Vlaamse onafhankelijke staat, door de groepen die hun hegemonie bedreigt zien, meer nog dan anders met extremisme wordt geassocieerd. En, bij voorkeur, in de hoek van verwerpelijk rechts-extremisme wordt geduwd. In dit federale land is immers alleen Belgisch nationalisme toegelaten.
De Vlaamse leeuw heeft géén partijkaart
Nochtans, wij kunnen het niet vaak genoeg herhalen: ónze Vlaamse leeuw heeft geen enkele ideologische bijbedoeling en al helemaal geen partijkaart.
De Vlaamse volksbeweging ijvert enkel voor een onafhankelijk Vlaanderen. Niet tegen Walen, niet tegen Franstaligen, niet tegen andere volkeren of groepen binnen onze gemeenschap – maar vreedzaam en inclusief, vóór Vlaanderen.
Méér en betere democratie en een bestuur dat dichter aansluit bij de wil van de natie die het vertegenwoordigt. Tegen onrechtvaardige constructies zoals grendelwetten, alarmbellen en blokkeringsminderheden. Tegen ontransparante transfers. Maar vóór samenwerking met andere volkeren. Vlaanderen is geen eiland in de wereld.
Vlaamse strijd
Onze Vlaamse strijd herleidt zich tot de essentie van nationalisme, namelijk het verzet tegen elke vorm van macht die elders dan bij het soevereine volk ligt, een volk dat zich herkent in gedeelde normen en waarden. Nationalisme als synoniem voor vrijheid, gelijkheid en verbondenheid tussen allen die deze waarden delen binnen hetzelfde grondgebied.
Dat alles vanuit de wetenschap dat hegemonie, en een samenleving die naar behoren functioneert, slechts kan gevestigd worden wanneer iedereen zich in de waarden die gelden binnen een bepaalde natie kan vinden.
Voor deze en alle volgende 11-julivieringen is en blijft dat de boodschap van de VVB.
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.
De Vlaamse Volksbeweging een duwtje in de rug geven? Uw steun zorgt ervoor dat de Vlaamse Volksbeweging haar werk kan blijven uitvoeren. Bovendien krijg je jaarlijks vanaf een bedrag van €40 een fiscaal attest.