De federale draak
De Vlaamse natie heeft nood aan onafhankelijkheid en recht op een eigen staat.
Niet aan een nieuwe staatshervorming die de federale veelkoppige draak verder probeert in leven te houden
De twaalfde fabel uit boek I van de ‘Fables, contes et nouvelles’ van Jean de La Fontaine,
‘Le dragon à plusieurs têtes et le dragon à plusieurs queues’, speelt zich niet af in het dierenrijk maar tussen twee aanvoerders van een leger die, beiden, tijdens een veldslag op de hulp van een draak een beroep doen.
De draak van de ene veldheer, met veel koppen en één staart geraakt niet door de haag die het slagveld afbakent. De andere, met één enkele kop, en vele staarten, loopt er moeiteloos door en verslaat het leger van de tegenstander.
Zo vergaat het ons ook met een veelkoppige federale draak.
Twee ministers voor één gedeelde bevoegdheid
Dat België niet meer werkt is inmiddels overal doorgedrongen, zelfs tot bij de regering.
Vivaldi pakte dan ook in zijn regeerverklaring uit met het plan om door institutionele hervormingen deze wantoestand de wereld uit te helpen. Sinds vorige week weten we eveneens dat het, voor minstens één van de regeringspartners, ‘Vooruit’ is, richting het allerbeste land van de wereld.
De taak om dit onderdeel van het beleid vorm te geven werd toevertrouwd aan zowel één CD&V-minister, Annelies Verlinden, als één minister van MR-signatuur, David Clarinval, beiden en samen aangeduid voor ‘Institutionele Hervormingen en Democratische Vernieuwing’. De eerste met een, zelfs naar CD&V-normen, zelden zo laag gezien communautair profiel, de andere om wellicht de kleinste kans op een dergelijke reflex, meteen de kop in te drukken.
Op 13 november 2020 legden deze ministers voor de Kamer hun gemeenschappelijke beleidsverklaring af met betrekking tot dit onderdeel van hun (veel ruimere) bevoegdheid.
Federalisme sui generis
Daarin staat beschreven dat de regering ervoor opteert om het bestaande federalisme ‘sui generis’ (sic) om te bouwen naar een federalisme ‘van samenwerking en ontmoeting’.
Waarbij zal gestreefd worden naar ‘homogene bevoegdheidspakketten en efficiëntie’, binnen een kader waarin ‘samenwerking altijd noodzakelijk zal blijven’ in een combinatie van ‘subsidiariteit en interpersoonlijke solidariteit.’
Om, uiteindelijk, de ene staatstructuur ‘sui generis’ te vervangen door de andere, maar met het doel om, na 2024, ‘deelstaten’ zowel ‘aan autonomie’ als, tegelijkertijd, ‘ federaal aan slagkracht’ te laten winnen. Het berekenen van de kwadratuur van de cirkel klinkt daarnaast als een eenvoudig probleem.
Dialoogplatform
De EU achterna, die dezer dagen eveneens werk maakt van haar toekomst door middel van een ‘Conferentie over de Toekomst van de Europa’ zullen de twee ministers daartoe een ‘Dialoogplatform over de toekomst van het Belgisch federalisme’ oprichten. In tegenstelling tot wat in Europa gebeurt, waar men bij gebrek aan akkoord dan maar een plejade aan voorzitters heeft aangeduid, zijn ze het hier alvast wél eens over iets, en dat is de vraag wie het voorzitterschap van de commissie zal waarnemen. Ook dat zullen de twee ministers delen.
Democratisch debat
Het dialoogplatform zal in ‘democratisch debat’ gaan, met jongeren, met het middenveld, met de universitaire wereld, met experten en lokale besturen…en zelfs de met burgers die bij loting uitverkoren worden.
Een hele mobilisatie, maar eigenlijk voor niets, want na al dat heen en weer vergader en gepraat, al dan niet in samenwerking met het parlement, zal de regering uiteindelijk zélf beslissen wat ze concreet aanvangt met het resultaat van deze oefening tot bepaling van grondwetsartikelen die voor herziening dienen te worden opengesteld.
Van bij de vorming van de regering werd overigens eveneens beslist dat een starterslijstje zou worden meegegeven aan de toekomstige lotelingen en andere praatgenodigden. Dat lijstje werd inmiddels bekendgemaakt en zou, na goedkeuring door de regering bestaan uit 5 artikelen, met name de artikelen 46,48, 96, 142 en de sleutel tot alle hervormingen: artikel 195 van de Grondwet.
Hoe dan ook, het platform dat zich verder over deze lijst zal buigen wordt een soort grote praatbarak want die zal zich onledig houden met het formuleren van hooguit ‘richtinggevende aanbevelingen’.
Het échte werk, indien dat er ooit van komt, zal verder gezet worden door en binnen Vivaldi.
ONAF, het ledenmagazine van de VVB
Categorieën
Bekijk hier de cartoons van Van Mol
Archief nieuwsberichten
Twee, drie, vier of twee plus twee?
Hoe éénduidig de richting is, binnen Vivaldi, viel de voorbije weken reeds op. Haast elke partij heeft een heel eigen visie op de nagestreefde balans tussen autonomie en solidariteit. Of naar de federale normen en gebruiken vertaald : tussen wie mag beslissen en wie betaalt.
Het begon rond Kerstmis, met Paul Magnette, later viel Annelies Verlinden in, dus prompt teruggefloten door Clarinval, met Bouchez op de achtergond, verbeterd door Vervoort. Ook Groen liet zich horen. Zelfs Vandenbrande, Wilmès en Vandelanotte moeiden zich in de discussie en wanneer hij er zal hebben kunnen over nadenken, zullen we wellicht binnenkort ook vernemen hoe Conner Rousseau denkt te kunnen Vooruit evolueren naar het beste land ter wereld.
Ieder verbuigt het verhaal op een eigen manier en geen kat vindt haar jongen terug in de zondvloed aan lukraak afgevuurde voorstellen.
Staatshervorming op basis van een optelsom van hetzij deelstaten, hetzij gewesten, al dan niet volwaardig van aard ; behouden we dan de gemeenschappen of toch maar beter niet ? Gaan we voor 3 of misschien 4 componenten, of toch maar 2 + 2, wat dan geen of net wel 4 zou zijn? Met, om het spannend te houden, nog een Brusselse stadstaat er tussendoor? En wie onderhoudt deze laatste verder en op welke manier ?
Het vormt een kakofonie van jewelste, zo bontgekleurd dat zelfs Vivaldi ernaast verbleekt.
Eén constante : Wallonië bepaalt, Vlaanderen betaalt
Voor onze zuiderburen neigt de balans, in de verdeling tussen zeggenschap en slagkracht uit het basisscenario, uiteraard, naar de interpersoonlijke solidariteit. Vertaald : Vlaanderen blijft meebetalen voor een beleid waar het minder dan ooit zeggenschap zal over hebben. Autonomie oblige!
Vlaanderen, of toch een deel er van dat mee wil in dit zoveelste staatshervormend verhaal, oppert dat tegenover meer bevoegdheden ook wel wat meer en échte financiële responsabilisering mag staan.
Op de krachttoeren die, sedert vele jaren nu, werden uitgehaald met opeenvolgende staatshervormingen zit, vooreerst, meer dan sleet. De formule is helemaal uitgeleefd. Bovendien is elke toekomstige constructie met meer dan twee, al is het maar even na de komma, waarbij Vlaanderen tegenover een veelvoud, van welke aard ook, aan Franstaligen én Walen komt te staan, nefast voor ons. En ronduit dramatisch voor de Brusselse Vlamingen, dat toonden Jan Degadt en Bernard Daelemans van het Vlaams Komitee voor Brussel in een vorig nummer reeds aan.
Nochtans schittert het Waalse droomscenario, waarbij ‘la Belgique à papa’ ad vitam aeternam blijft opdraaien voor rekeningen die Vlaanderen alleen verder afbetaalt, aan de hervormingshorizon anno 2024 indien men Vivaldi laat begaan.
Vlaanderen onafhankelijk
Uiteindelijk geldt, voor alle discussies in dit land, en de krakemikkige staatshervormingen die er het resultaat van geweest zijn, dat hier nooit tot een geldig akkoord kan gekomen worden. Omdat het noorden en het zuiden niet dezelfde ‘taal’ spreken. Waarbij het deze keer geen kwestie is van Nederlands of Frans, maar van wat de protagonisten écht bedoelen en hoe ze de gemaakte afspraken naleven.
Laat ons bijgevolg de zaak écht eenvoudig en vooral werkbaar houden.
Het Vlaamse volk vormt een natie. Het Belgische niet. Dat is inmiddels een vaststaand feit.
Elke natie heeft recht op een eigen staat, zo stelt het Handvest van de Verenigde Naties. Dus ook het Vlaamse.
Laat ons dus verder werk maken van een échte Vlaamse staat, zonder democratisch deficit. En in goede verstandhouding staatkundig afscheid nemen van onze Franstalige zuiderburen eerder dan verder te puzzelen aan constructies die nooit overeind kunnen blijven.
Waar Vlaanderen nood aan heeft is aan een Vlaamse draak met één enkele kop. Laat het veelkoppige federale monster eindelijk varen!
Hilde Roosens
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.
De Vlaamse Volksbeweging een duwtje in de rug geven? Uw steun zorgt ervoor dat de Vlaamse Volksbeweging haar werk kan blijven uitvoeren. Bovendien krijg je jaarlijks vanaf een bedrag van €40 een fiscaal attest.