Net zoals alles communautair is, in dit federale land, is coronastrijd nu ook een stukje taalstrijd. Het koninkrijk van twee maten en twee gewichten, waarbij Vlamingen keer op keer aan het kortste eind trekken, wordt dan ook beter gesplitst. Twee volkeren, twee naties, twee staten en volle kracht vooruit voor Vlaamse onafhankelijkheid! #VlaamseStaatsvorming
DE CORONAVERSIE VAN DE TAALSTRIJD
Dat het met de aanpak van de coronacrisis niet goed zit is een open deur intrappen.
Ongrondwettelijk én onwettelijk
De wetgevende kant van het verhaal is niet om over naar huis te schrijven. Na een jaar pandemie klampt de regering zich nog steeds vast aan de grondwettelijk ontoelaatbare kapstok van de uitzonderingsmaatregelen. De maatregelen die moeten vermijden dat de besmettingen te hard van stapel lopen vloeien bovendien uit de pen van één enkele minister en worden, bijgevolg, bij MB genomen. Het parlement kan hooguit, a posteriori, nog wat vragen stellen.
Een pandemiewet die moet toelaten om wél volgens het boekje maatregelen te treffen, is, eindelijk, in de maak. Met de eindmeet in zicht, namelijk het vaccineren van een voldoende aantal burgers om de ziekenhuizen te kunnen ontlasten, rijkelijk laat. Maar vermits ook het vaccineren niet van een leien dakje loopt is daar alle hoop nog niet ijdel.
Maar het tot nu toe afgeleverde huiswerk ziet er niet echt geruststellend uit. Menig specialist uit zijn bezorgdheid, niet in het minst over de niet-naleving van de privacywetgeving. En aangezien in dit land alles wat tijdelijk is uiteindelijk blijkt te blijven, is het niet overdreven om te stellen dat de politiestaat om de hoek lonkt.
ONAF, het ledenmagazine van de VVB
Categorieën
Bekijk hier de cartoons van Van Mol
Archief nieuwsberichten
Infodemie
Op gebied van communicatie gaat het, zo mogelijk, nog slechter.
Tot de infodemie die inmiddels welig tiert heeft onze federale regering meer dan één steentje bijgedragen. Bij momenten kregen zelfs de beleidsvoerders de maatregelen die ze pas zelf hadden genomen niet meer uitgelegd.
Mensen die er anders over denken worden bovendien uit de studio’s geweerd en afgeschilderd als publieke vijanden. De virologen gaan graag in debat, maar niet met om het even wie.
En we zouden natuurlijk al lang in een onafhankelijk Vlaanderen leven, indien hier, bovendien, geen taalwetgevingsverwikkelingen mee gepaard gingen.
Ieder zijn taal maar ‘pour les Flamands la même chose’
Van meet af aan stelde de federale overheid dat we, gelet op de ernst van de toestand, best niet te moeilijk deden over de toepassing van de taalwetgeving. Veiligheid voor alles. Alsof leren communiceren over veiligheid in het gebied waar men verkiest te wonen, niet even belangrijk is. Er is, bij gebrek aan mogelijkheid tot vele andere activiteiten, overigens tijd daartoe zat.
Sommige burgemeesters gaan er prat op dat in hun stad in 48 verschillende talen wordt gecommuniceerd. Dat eeuwige trekje van de Vlaming die per se wil aantonen dat hij meer dan Nederlands alleen ‘spreekt’ en daardoor verder het respect voor zijn taal ondergraaft.
Anderen grepen de gelegenheid gretig aan om, zoals Hans Bonte, in de televisiestudio’s vrolijk te verkondigen dat de taalwetgeving in hun stad er zou aan geloven. Op zijn minst een erg voluntaristische extrapolatie en ook niet meteen de bedoeling. Meer dan op het randje van het taal-wettelijke. Maar het is crisis, voor iedereen, ook voor wie hier woont en anderstalig is. Wij zijn ook geen onmensen. Hier, gelet op de mogelijke twijfel, tot daar aan toe dus. Ook al zijn wij het die altijd toegeven op dit gebied. Nederlandse berichten in Wallonië, we hebben ze nog niet zien verschijnen.
Reporters © Danny Gys
Prikfaciliteiten
Pittiger wordt het in combinatie met de faciliteiten.
In de Vlaamse rand rond Brussel wordt van de situatie misbruik gemaakt om wat bijkomende aanpassingsmogelijkheden in te voeren voor deze minderbegaafde Franstaligen, die al jaren in Vlaanderen wonen maar nog steeds geen Nederlands begrijpen.
In de Vlaamse gemeente Beersel krijgen deze Nederlands-weerbarstige-Vlamingen, een vaccin toegediend waarop ze alvast geen taalnevenwerkingen zullen ontwikkelen : in de taal van Molière.
Daartoe wordt, op ééntalig Vlaams grondgebied, door een Vlaamse gemeente waar de taaldruk tastbaar is, een apart(heids)- vaccinatielijn aangelegd voor wie in de vier omliggende faciliteitengemeenten woont en geen prik verdraagt die in het Nederlands wordt toegediend.
Ondertussen in onze ‘tweetalige’ hoofdstad.
Kan het contrast met Brussel nog schriller? In dit taalkundige Babel, dé hoofdstad van tolerantie en de diversiteit, die er zelfs een ‘minister van meertaligheid’ op nahoudt, blijkt een prik in het Frans voor de Vlamingen dan wél weer goed genoeg. ‘A la guerre, comme à la guerre’, is daar wellicht het achterliggend motto.
Dienstverlening in het Nederlands is in Brussel, voor de overheidsdiensten, nochtans wettelijk verplicht en, in deze zorgcontext, minstens even onontbeerlijk als voor niet-Nederlandstaligen in de Vlaamse Rand.
Dat bevestigde ook minister Dalle in het Vlaams parlement waar hij werd ondervraagd over de zaak door zowel Jan Laeremans (Vlaams Belang) als Annabel Tavernier (N-VA). Veel verontwaardiging, weinig gevolgen, zoals wel vaker gebeurt. Noch de minister noch het parlement zijn in deze dan ook bevoegd.
Vlamingen die geen Frans begrijpen, of gewoon op hun taalrechten staan, krijgen echter niet alleen geen uitleg in hun taal. In de hoofdstedelijke testcentra wordt er bovendien de politie bijgehaald. De dwangbuis is niet ver af.
Het Brusselse Davidsfonds ondernam een schriftelijke poging tot beklag zijn bij minister Elke Van Den Brandt. Wat het opleverde weten we nog niet. Maar we zijn wat sceptisch over het resultaat.
Hilde Roosens
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.
De Vlaamse Volksbeweging een duwtje in de rug geven? Uw steun zorgt ervoor dat de Vlaamse Volksbeweging haar werk kan blijven uitvoeren. Bovendien krijg je jaarlijks vanaf een bedrag van €40 een fiscaal attest.