Blijvende inzet in De Zes blijft meer dan nodig
Welke Vlaamsgezinde kent niet het krantje De Zes? Een uitgave van het Komitee der Randgemeenten. Iedere drie maanden krijg je info over de zes faciliteitengemeenten die rond Brussel liggen. (Geef de zes namen, altijd een leuke quizvraag). Dit actieve comité bestaat dit jaar zestig jaar. Meer dan een reden om even bij hen aan te kloppen. We trokken daarvoor naar hoofdredacteur-penningmeester en mede-oprichter Johan Laeremans.
Komitee der Randgemeenten viert zestigste verjaardag
Johan, om maar meteen in huis te vallen. Wat was de aanleiding tot oprichting?
Van 1954 tot 1958 kwamen de socialisten en liberalen onder leiding van Achiel Van Acker aan het bewind. Meteen liet minister Piet Vermeylen de resultaten van de op vele plaatsen in repressie-omstandigheden vervalste talentelling van 1947 publiceren. Drie voordien Vlaamse gemeenten, Evere, Ganshoren en Sint-Agatha-Berchem werden meteen volgens de in de taalwet van 1932 vastgelegde regels naar het Brusselse overgeheveld.
Kort nadien brak de schooloorlog tussen klerikalen en anti-klerikalen uit. ‘Weg met Collard’ klonk het vier jaar in Vlaanderen. 1958, het laatste jaar van hun bewind onder Achiel Van Acker, was een bewogen jaar: dat van de Wereldtentoonstelling, waarbij Wilfried Martens in zijn pré-CVP-periode pekeieren kwam gooien in het Franse paviljoen met zijn eentalig Franse opschriften. Er waren ook parlements- en gemeenteraadsverkiezingen. In volle parlementsverkiezingen liet de bisschop van Brugge, monseigneur Emiel Jozef De Smedt, van op de West-Vlaamse kansel verkondigen dat het zwaar zondig was voor de Volksunie te stemmen.
Eind 1958 nam de regering Eyskens het roer in handen. Kort nadien werd het Schoolpact getekend, dat eindelijk schoolvrede bracht. Tegelijkertijd ging de Vlaamse Beweging op haar strepen staan. In een overkoepelende vereniging van meer dan veertig Vlaamse cultuur- en strijdverenigingen richtte zij op het eind van 1958 het Vlaams Aktiekomitee Brussel en Taalgrens (VAKBT) op tot behoud van de integriteit van het Nederlandstalig grondgebied en van de Vlamingen in de Brusselse agglomeratie.
ONAF, het ledenmagazine van de VVB
Categorieën
Bekijk hier de cartoons van Van Mol
Archief nieuwsberichten
Kan je daar wat namen op plakken?
Meester Edgar Van Cauwelaert en Mr Antoon Roosens, beiden van het Vlaams Komitee voor Brussel, waren er respectievelijk eerste voorzitter en algemeen secretaris van. Bij dat Vlaams Komitee voor Brussel was er een commissie Randgemeenten, waarvan de meeste leden in de Vlaamse randgemeenten rond Brussel actief waren in het verenigingsleven aldaar, zoals o.m.in het Vlaams Komitee voor Wemmel en het Vlaams Komitee voor Wezembeek-Oppem, Kraainem en Tervuren.
Wat was de bedoeling?
Als onmiddellijk doel werd toen het verzet tegen een nieuwe talentelling gekozen. Bijna twee jaar werden toen de Vlaamse gemeentebesturen bewerkt met het verzoek de formulieren voor de nakende volkstelling inclusief talentelling terug te sturen. Meer dan 300 toen nog niet samengevoegde gemeenten gingen op die oproep in. De talentelling zou onder druk hiervan korte tijd later worden afgeschaft. In 1960 mocht de commissie Randgemeenten van het Vlaams Komitee van Brussel op eigen benen gaan staan en onder leiding van Antoon Roosens op 11 december een autokaravaan rond Brussel doorheen de Vlaamse gordel rond Brussel organiseren. Het werd een voorproef voor de latere eerste en tweede mars naar Brussel in 1961 en 1962. In die sfeer werd de taalgrens in 1962 vastgelegd en de faciliteitenwet van 1963 voor onze zes Vlaamse gemeenten rond Brussel bij gewone meerderheid goedgekeurd. Bij die behandeling heeft het geen haar gescheeld of onze zes Vlaamse gordelgemeenten waren naar het Brusselse overgeheveld.
Die beperking tot onze zes gemeenten is er pas gekomen nadat de taalwetgeving voor onze zes gemeenten in de staatshervorming van 1989 grondwettelijk werd gebetonneerd en wij voor de wijziging zoals de afschaffing van de faciliteiten ook de goedkeuring moesten krijgen van de helft plus een van de Franstalige parlementsleden. 1989 was ook het beginjaar van de verspreiding van ons blad De Zes.
De overheveling van de Franstalige afdeling van de universiteit van Leuven en recent de afgeblokte bouw van een gigantisch voetbalstadion op Parking C op het grondgebied van Grimbergen en Wemmel.
Dat de Vlaamse volksvertegenwoordigers in 1963 de faciliteiten, bedoeld als integratiemiddel, bij meerderheid hebben goedgekeurd maar dat ze daarbij geen datum hebben goedgekeurd voor de afschaffing ervan. Sedertdien zijn de faciliteiten in onze zes gemeenten onafgebroken misbruikt om de Franstalige politieke macht te veroveren.
Jullie zijn nu 60 maar nog niet met pensioen. Is het nog nodig om verder te werken?
Vanzelfsprekend. Het behoud en de versterking van het Nederlandstalig karakter van onze gemeenten is een blijvende opdracht.
De verfransing is thans een toenemende ontnederlandsing geworden. Ze is minder agressief maar een nooit eindigend verhaal.
Omwille van de grondwettelijke vastlegging van de wetgeving omtrent onze zes gemeenten en de vastlegging in speciale wetten die enkel met tweederde meerderheid en dubbele meerderheid in elke taalgroep kunnen worden gewijzigd, is binnen België geen oplossing mogelijk. Of het moet zijn dat Vlaanderen bereid is buiten de lijnen te kleuren en in het Vlaams Parlement de onafhankelijkheid van heel zijn grondgebeid, inclusief onze zes gemeenten, uitroept. En wat dan, met Brussel?
Tja, dat is een vraag die meer Vlaams-nationalisten beroert. Jullie blad De Zes (met als ondertitel: Driemaandelijks tijdschrift voor Vlamingen in de zes en sympathisanten elders) begint aan zijn 32ste jaargang. Is het makkelijk om het blad te vullen? En te blijven uitgeven?
Ons blad met communautaire informatie vullen is doorgaans geen probleem. Wij gaan schijnbaar soms onze zes gemeentegrenzen te buiten maar onrechtstreeks hebben die hun weerslag in onze zes gemeenten.
De driemaandelijkse oplage van ons blad schommelt rond de veertigduizend. Iets meer dan twintigduizend worden voor verzending klaargemaakt. Vóór corona deden we dit driemaandelijks met een vrijwilligersgroep van een dertigtal mensen in De Moelie te Linkebeek. Nu neemt de drukker die verzending over. Daarnaast kiezen we driemaandelijks een aantal gemeenten uit waar wij De Zes in vele duizenden exemplaren via Distripost in alle brievenbussen verspreiden waarop geen anti-publiciteitsklever is aangebracht.
Voor Bpost is De Zes jammer genoeg een publiciteitsblad omdat ons comité geen ‘overheid’ is. Financieel komen wij rond met de abonnements-en steungelden uit ons adressenbestand. De Vlaamse overheid verleent ons geen (ongevraagde) subsidie voor onze werking, het gemeentebestuur van Melle uitgezonderd.
Steun blijft welkom via abonnementsgeld van 5 euro, steunabonnementsgeld vanaf 13 euro. Rekening BE82 4366 2473 9168 van het Komitee der Randgemeenten. Adressen, gevalideerd met de handtekening van mensen, die De Zes wensen toegestuurd te krijgen, mogen via redactie@dezes.org of via Armand Sijbers, Villalaan 27 te 1630 Linkebeek worden toegezonden.
Mocht iemand met een vlotte pen en met een band naar of in onze zes faciliteitengemeenten ons comité willen komen versterken, steke hij/zij zijn/haar licht op bij onze voorzitter André Lerminiaux (alerminiaux@hotmail.com).
Dit interview kan u ook lezen in Grondvest van november 2020
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.
De Vlaamse Volksbeweging een duwtje in de rug geven? Uw steun zorgt ervoor dat de Vlaamse Volksbeweging haar werk kan blijven uitvoeren. Bovendien krijg je jaarlijks vanaf een bedrag van €40 een fiscaal attest.